vrijdag 27 december 2013

Storytelling? Vertel niet zomaar een verhaaltje!

Wat je tegenwoordig moet zijn? Van toegevoegde waarde! Ja, ja. Dat heb je al vaker gehoord he. Google het en je krijgt 747.000 resultaten. Iedereen praat erover, adviseert het je, zet het in een brochure.... ehh.... ik bedoel e-zine natuurlijk, en op de website. En we bloggen erover. Uiteraard. Zie hier.... Maar dat is toch iets anders dan van toegevoegde waarde zíjn. Als je er daadwerkelijk betekenis en invulling aan geeft, weet je precies waar je voor staat en wat je bijdraagt en heb je het eigenlijk nooit over toegevoegde waarde.

Wat zouden klanten missen als jij er niet meer zou zijn?


Het antwoord is niet de gebruikelijke inspiratieloze missie, visie en strategie riedel. 'What makes you tick'? Daar gaat het om. Waar spring je iedere dag met plezier je bed voor uit? Wat maakt jou(w bedrijf) bijzonder en hoe vertaal je dat naar zinvolle business?

blog-Sonja van Vuren-storytelling
Als al deze elementen samenkomen in een inspirerend verhaal, dan doet dat iets met je. Je wordt niet alleen geïnformeerd - je wordt geraakt. Krachtige, échte verhalen scheppen persoonlijke banden, zorgen voor duurzame (digitale) connecties.

Waarom dat niet lukt met alleen maar feiten en cijfers, met realiteitszin, logica en van die zielloze actielijstjes om af te vinken?

Omdat het menselijk brein gemaakt is voor verhalen.


Het is de manier waarop we communiceren, van kleins af aan. Met je kinderen neem je voor het slapen gaan ook geen 'facts and figures' door. Je leest voor. Je vertelt een verhaal. En ze luisteren ademloos.

Daarbij gaat het niet alleen om psychologie. Lichaam en 'geest' zijn uiteraard één. Geen wonder dus dat wetenschappers de 'fysieke componenten' gevonden hebben:

  • Door het zakelijk opsommen van feiten, cijfers en plannen stijgt het cortisol niveau van je gesprekspartner(s). Dit stresshormoon maakt je alert en zorgt voor een focus op problemen. Op wat lastig en moeilijk is.
  • Een inspirerend verhaal horen of lezen, zorgt ervoor dat er naast cortisol ook oxytocine aangemaakt wordt. Het hormoon oxytocine speelt een belangrijke rol bij empathie en vriendschap. Het stimuleert sociaal gedrag en zorgt voor een open, oplossingsgerichte mindset.

Het mag duidelijk zijn welke manier van doen een wezenlijker effect heeft. 


Hou niet alleen rekening met de ratio en ontwikkelingen in de buitenwereld, maar ook met wat veel te vaak vergeten wordt in menig strategisch document: gevoel, emotie, verlangen. Ken je verhaal en lééf het. Dan is communiceren over toegevoegde waarde an sich niet meer nodig, omdat zij onuitgesproken en vanzelfsprekend blijkt uit wat je (bedrijf) uitstraalt, vertelt en doet.

Het succes dat het integreren van de 3 niveaus (ratio, buitenwereld en gevoel) met zich meebrengt, is niet alleen goed voor jou, het bedrijf, de medewerkers en haar klanten, maar ook voor de maatschappij. Bedrijven die maatschappelijk belang en commercieel rendement weten te combineren, hebben tenslotte de duurzame toekomst. Want:

De samenleving geeft de markt haar betekenis. Niet andersom.

donderdag 19 december 2013

Je krijgt vaker zekerheidsadvies dan lefstimulans....

blog-Sonja van VurenDe zonnestralen dwarrelen door de flarden mist die boven de rivier hangen. Geluid van de snelweg klinkt gedempt in de verte. Terwijl ik langs de waterbushalte loop, rent een kleine jongen enthousiast de kade op. "Voorzichtig! Straks val je nog!" roept zijn moeder van achter de kinderwagen. Het jochie kijkt naar haar om en.... struikelt prompt over z'n eigen beentjes.

Zou hij ook gevallen zijn als z'n moeder niets geroepen had?


Vermoedelijk niet. Stel je voor dat hij in stilzwijgen veilig boven was aangekomen en ze had gezegd, "Wat heb jij sterke benen zeg!" - dan word je toch anders 'geprogrammeerd'. Angstkreten voeren echter de boventoon. Tenminste, dat valt me op tijdens wandelingen, op visite, in supermarkten en winkels.

Het deed me denken aan hoe we ons in z'n algemeenheid tot de wereld verhouden. Van kleins af aan hoor je dat je vooral voorzichtig moet zijn. Procedures zijn erop gericht om wat als 'fout' gezien wordt, zoveel mogelijk te voorkomen. Je krijgt vaker zekerheidsadvies dan lefstimulans.

Zo ga je ongemerkt minder uitproberen en meer vermijden.


Want je zou zomaar kunnen struikelen. En wie heeft er nou zin in bulten, schrammen en pijn? Niemand. Uiteraard. Dat je daardoor misschien een homerun mist, neem je voor lief. We kunnen ons de ellende van mislukken nou eenmaal beter voorstellen dan succes.

Maar dan ineens ben je dat afwachtende zat. Gelukkig maar, want zo ben ik dan tóch in beweging gekomen. Dit jaar was dus lekker beweeglijk en dat heeft bruikbare inzichten opgeleverd waar ik wat mee kan en doe:


Wat voor jaar heb jij achter de rug? 


Wat vond je moeilijk en waar ben je heel blij van geworden? Wat neem je met plezier mee naar 2014 en wat laat je maar wat graag achter in 2013? Ik lees en deel graag jullie eindejaar verhalen - laat een reactie achter en/of een link naar jouw blog daarover. Ben benieuwd!

vrijdag 13 december 2013

Minder praten, maakt ruimte om meer te begrijpen

Tijdens één van m'n lange ochtendwandelingen in deze kille, maar zonnige decembermaand, begint zich een verhaal te nestelen in m'n hoofd. Zonder schrijfgerei bij de hand, blijf ik er aandachtig over nadenken. Eenmaal thuisgekomen, kruip ik achter m'n laptop. Tik, tik, tik. De volgende dag ga ik schaven. En twijfelen. Kan dat wel, zo'n zakelijke fantasie blog? Kom op joh, het is december, een verhalenmaand bij uitstek! Okay dan.... bij deze klik ik dus op.... 'Publiceren'....

Ik heb 'ja' gezegd tegen een bijzonder verzoek:


Samen met een fotograaf invulling geven aan de corporate story van een organisatie die jongeren met allerlei problemen begeleidt en aan werk helpt. Hun verhaal vinden en verwoorden, tegen de achtergrond van allerlei maatschappelijke ontwikkelingen en trends. Naast veel onderzoek doen, betekent dat veel gesprekken voeren. Als het aan ons ligt, vooral met die 'moeilijke jeugd' zelf.

Zometeen is m'n eerste afspraak met 'een vertegenwoordiger van die jeugd'. Ik kijk weer op wat ze tegenwoordig de cliëntenkaart noemen. Hij is 19 jaar. Opgevoed door een alleenstaande moeder die zich geen raad met hem wist. Geen diploma's. Drugsgebruik. Al een paar keer opgepakt door de politie vanwege agressief gedrag.

De deur gaat open en hij stapt naar binnen. 


Met een argwanende blik neemt hij tegenover mij plaats - weerspiegelend wat hij gewend is bij anderen te zien. Als er al zoveel stempels op je jonge bestaan zijn gezet, dan is er niemand meer die onbevangen naar je kijkt. We wisselen wat beleefdheden uit en dan wordt het stil. Een stilte die om begrip vraagt. Dus zeg ik: "Ben jij al dat gepraat nu ook even zat?"

Er verschijnt iets in zijn ogen. Het verdwijnt net zo snel weer en hij vraagt terughoudend wat ik bedoel. "Dat het altijd maar weer gaat over wat je fout doet. Wat er moet veranderen. Dat je nou eindelijk eens een opleiding moet afmaken. Dat je braaf je huiswerk moet doen in plaats van te zitten gamen. En oh ja, je verleden, daar raken we ook niet over uitgepraat...."

Het is weer stil. 


Even dwaalt mijn blik naar het raam. We zitten op de 7e verdieping, naast een drukke weg. Auto's razen voorbij. Het zonlicht weerkaatst mee. Kale bomen prikken roerloos in de blauwe lucht. Ja, als je boom bent, dan is je 'rol' rustig stilstaan, schiet er door m'n hoofd. Deze jongens zijn geen bomen.

"Wat ik er vooral zo lastig aan vind, aan steeds maar al die gesprekken, is dat ik m'n energie niet kwijt kan." Hij slaat de spijker op z'n kop.
"Kijk je weleens naar Holland Doc?" vraag ik hem.
"Ehh.... nee...."
"In de aflevering 'de echte jongensfilm' gaat het over of jongens nou écht lastiger zijn geworden of dat wij gewoon meer last van ze hebben. Conclusie, even kort door de bocht:

"Op lagere scholen zitten teveel vrouwen. En wij praten te graag." 


Ik trek mijn schouders op, beweeg m'n handen omhoog. Een verontschuldigend gebaar en dito blik, want ja, ik ben er ook één en weet er het nodige van. Hij begint te lachen. "Ja. Ja, jullie willen altijd alles eindeloos uitpraten enzo, alsof alles een probleem is. En dan moet ik boeken lezen over dingen waarvan ik denk, daar heb je toch geen boek voor nodig?!" Zo herkenbaar dit.

"Wat zou jij nu willen doen?" vraag ik.
"M'n maten staan buiten te wachten. We waren aan 't voetballen, voordat ik naar boven moest."
"Mooi," zeg ik, "lekker mee doorgaan dus."
"Maar dan.... ehh.... zeg maar.... krijg ik daar dan geen gedoe mee?"
"Dit is toch onze afspraak en wij vinden het goed zo."

Aarzelend komt hij overeind. Argwaan heeft plaatsgemaakt voor iets anders.


"Bent u er morgen ook?" mompelt hij.
"Wij lopen hier voorlopig nog wel even rond." Ik kijk omhoog. Niet alleen z'n haar is lang. "En de deur staat altijd open om.... ehh.... te praten!" We moeten er tegelijkertijd heel hard om lachen.

Hij schuifelt naar de deur en werpt nog even een blik over zijn schouder, alsof hij wil checken of het wel klopt. Als de deur achter hem dichtgaat, kijk ik weer naar buiten. De zon schijnt. Auto's razen nog steeds voorbij. Bomen staan nog net zo stil.

Toch is er iets veranderd.

dinsdag 10 december 2013

Als het 'budget' gratis is....

Je zit ergens als leverancier aan tafel. De afspraak is niet voor niets gemaakt. Sterker nog, dit is de 3e brainstorm sessie. Want hoe jij ondernemers helpt, is nuttig en relevant. Meer dan dat, het is nódig. Iedereen wil graag aan de slag. Sommige dingen worden zelfs al opgepakt. Terwijl zich tegelijkertijd een probleempje van niet geringe omvang aandient: er is geen budget. Serieus.

Nou, daar geloof ik inmiddels dus niks meer van.


blog-Sonja van Vuren
Je maakt mij niet wijs dat er nog geen, pak 'm beet,  1.000,- per maand vrijgespeeld kan worden voor iets wat zo belangrijk gevonden wordt. Wat zegt het over die persoon en z'n bedrijf als dat écht zo zou zijn?

Misschien komt het door de crisis dat leveranciers te vaak kansen zien waar ze niet zijn. Ga je denken dat als je het nou eerst gratis doet, er later wel voor betaald zal worden - als men eenmaal de smaak te pakken heeft. Ehh.... nou.... niet dus.

In de psychologie worden eerste indrukken 'ankerpunten' genoemd. 


Begin je met gratis of veel korting, dan leg je daarmee een ijzersterk (onbewust) fundament - het anker zit vast. Niet bij jou, voor alle duidelijkheid, maar bij de ander: wat jij te bieden hebt, is blijkbaar niet zo waardevol, anders zou je het toch niet (bijna) gratis weggeven?!

Het gaat hier niet over het 'Free' van Chris Anderson. Daar hangen businessmodellen aan vast, zoals:

  • Voor kostprijs websites bouwen, maar afdoende marge maken op hosting.
  • De software instapmodule is gratis, meer mogelijkheden en/of gebruikers lopen via abonnementen.
  • Bij afronding van een consulting traject wordt korting gegeven, in plaats van vooraf.

Op deze manier bind je klanten. Bij nogal wat zzp'ers en kleine bedrijven, die bijna wanhopig op zoek zijn naar 'innovatie' vanwege een sterk teruglopende omzet, staat 'gratis' echter op zichzelf. Er zit geen strategie achter, het is niet ingebed in een businessmodel. Niets. Het is alleen maar.... gratis.

De oplossing is simpel. 


Doe niets meer 'zomaar' gratis voor commerciële bedrijven. Als je je boterham (deels) verdient via particulieren: idem. Hoe verleidelijk het soms ook kan zijn, zeker als er argumenten aangedragen worden die plausibel klinken of een gevoelige 'normen en waarden snaar' raken:

  • "Het is een fantastisch project voor in je portfolio. Daarmee kun je reclame maken voor jezelf!"
  • "Als we dankzij jouw hulp beter draaien, zullen er zeker betaalde vervolgopdrachten komen."
  • "Geven is het nieuwe nemen he. Je moet durven investeren in een gezamenlijke toekomst!"

Eigenlijk is er een hele duidelijke graadmeter: speelt er een commercieel belang bij wat men jou gratis wil laten doen? Als dat zo is, dan is er sprake van een transactie en zoiets gaat altijd 2 kanten op:

De één geeft iets, de ander ontvangt daar iets voor terug. 


Dat hoeft lang niet altijd geld te zijn. Als de betrokken partijen maar het gevoel hebben dat het in een redelijke verhouding tot elkaar staat en er vooraf helder over gecommuniceerd is. Dat laatste wordt nogal eens onderschat.

Vanuit onze eigen gedachtenwereld nemen we impliciet dingen aan. Maak aannames tijdig expliciet en verschillende zienswijzen komen boven tafel. Zo worden ze bespreekbaar en kun je elkaar in een later stadium niets kwalijk nemen.

Al kan een bedrijf wel goede doelen nastreven, het is geen goed doel. Dus hou het zakelijk bij wat het is: zakelijk.

zondag 1 december 2013

De waan van de dag.... Hoe kom je er vanaf?!

Onlangs heb ik het inspirerende #kommaarop voorbeeld van Agnes Swart en Tessa Wiegerinck gevolgd en een blog onderwerp 'gecrowdsourced'. Het resultaat was pittig, want Martin Klomp, alias @Vigro, twitterde: "Hoe vind je als ondernemer een balans tussen de waan van de dag, je eigen koers en echte innovatie?" Een uiterst relevante vraag, die door menig ondernemershoofd speelt. Onderstaand mijn 'antwoord'. Bekijk zeker ook de beeld reactie van Agnes en Tessa en lees de aanvullende blogs van zowel Agnes als Tessa.

Veel MKB bedrijven hebben niet echt een eigen koers, een duidelijke strategie.


Er wordt geroeid met de riemen die er zijn. Zeker in crisistijd, als omzet en marges onder druk staan. Verdienen wat er nog te verdienen valt. Geen tijd en energie om afstand te nemen en over de toekomst na te denken. Je moet nú overleven.

Het gevolg daarvan is dat je juist meegesleept wordt in de waan van de dag. Daardoor is er niet afdoende aandacht voor relevante maatschappelijke en zakelijke ontwikkelingen. Het is een vicieuze cirkel. Hoe meer de omzet onder druk komt te staan, hoe harder je gaat rennen in dezelfde rondjes.
fotografie - Tessa Wiegerinck
De verbeelding van deze #kommmaarop door Tessa Wiegerinck

Innoveren is ook nog eens een onzekere business. Er zijn geen garanties.


Terwijl je weet wat je nu doet, snapt hoe dat in elkaar zit en daar vandaag geld mee verdient, al gaat dat steeds moeilijker. Beslissen om een deel van de verdiensten in te zetten voor innovatie, vraagt lef.


Maar dan ben je er nog niet. Grote kans namelijk dat er in jouw bedrijf te veel 'consolidanten' rondlopen. Mensen die je aangenomen hebt in een uitgekristalliseerde business fase.

Binnen de parameters van duidelijke functieomschrijvingen verlopen reguliere bedrijfsprocessen uitstekend. Dat geldt echter niet voor innovatie. Initiatieven kunnen binnen no-time doodgeknuppeld worden met de stok der zekerheid. Op de korte termijn geeft dat rust in de tent. Op de lange termijn zou je op deze manier weleens rustig kunnen afsterven.
fotografie - Agnes Swart
De verbeelding door Agnes Swart

Een afwachtende houding kun je je in de huidige tijd niet meer permitteren.


De (technologische) ontwikkelingen gaan razendsnel. Waar je vandaag nog goed aan verdient, kan je morgen afgenomen worden door een (online) concurrent. Als je dán pas over innovatie gaat nadenken, zal het niet het gewenste effect hebben. Je wordt in de verdediging gedrongen en dan is vanuit eigen kracht reageren een stuk moeilijker.

Het mag duidelijk zijn dat er natuurlijk geen simpel antwoord is op de in de introductie gestelde vraag. Dat pretenderen, is de hedendaagse complexiteit schofferen. Je kunt echter wel zorgdragen voor randvoorwaarden die een goede balans tussen de waan van de dag, je eigen koers en echte innovatie waarschijnlijker maken:


  • Ieder bedrijf heeft consolidanten en innoveerders nodig om vanuit een stevige basis flexibel om te kunnen gaan met de volatiele en onzekere marktomstandigheden van onze moderne tijd.
  • Het monitoren van ontwikkelingen, waar nodig erop inspelen en innovatie 'doe' je niet af en toe, het maakt structureel onderdeel uit van de bedrijfsstrategie.
  • Innovatie is niet een aparte afdeling. Verandering kan niet zonder afdoende draagvlak. Zorg voor interactie. Niet zozeer door 'vergaderingen' in te plannen, maar door de werkomgeving er letterlijk op in te richten.
  • Uitvoering kun je dagelijks aanpassen en een strategie kan binnen een jaar veranderen, maar waar je in gelooft, is rotsvast en geeft houvast. Dus weet precies waar jij voor staat, wat je ten diepste drijft - een onmisbare richtinggever voor jezelf én de organisatie.

Wat denken jullie ervan? Hoe gaan jullie om met de nieuwe realiteit? Ben benieuwd naar jullie mening en of Martin tevreden is met dit blog antwoord....

woensdag 27 november 2013

Over de verloren betekenis van business....

De samenleving geeft de markt haar betekenis. Dat is altijd al zo geweest. De economie is er om de samenleving draaiende te houden. Het is de voedingsbodem voor gezamenlijke welvaart, gezondheid en geluk. Het ecosysteem waarbinnen maatschappelijke waarde groeit en bloeit.

blog-Sonja van Vuren-storytelling In de afgelopen decennia heeft er echter een omwenteling plaatsgevonden. 


Een letterlijke omkering: Mensen zijn de voedingsbodem voor de economie geworden.

Dit is op de lange termijn een ongezonde situatie. Een economie die niet dienend, maar leidend is, kent tenslotte slechts één parameter:

Meetbare waarde in de vorm van geld.


Wat we doen met elkaar en de Aarde, hoe we ons gedragen, waar we voor kiezen, met wie we werken, of we al dan niet helpen... Het wordt allemaal eerst langs de geldlat gelegd.

Het zoekspelen van de menselijke maat zorgt ervoor dat je één van de velen wordt - eenvoudig inwisselbaar. Dat is wat er gebeurt als je elkaar als economische eenheden gaat beschouwen.

Van geld een doel op zich maken, heeft nog meer gevolgen. 


Gevolgen die lange tijd misleidend onzichtbaar zijn gebleven. Net als een boom die nog even doorgroeit, ondanks dat de wortels de verkeerde voedingsstoffen krijgen.

Onzichtbaar onder de grond kregen die wortels het steeds moeilijker. Maatschappelijke waarde werd steeds verder uitgedund. De boomstam werd van buitenaf bezien onopvallend uitgehold.

Nu de blaadjes verkleuren en naar beneden vallen, is het te laat. De boom is dood. Dus is het crisis. Want we hebben die boom nodig!

Dat vraagt níet om meer 'business as usual', maar om betekenisvolle business. 


Jouw waarde zit allang niet meer alleen in je product of dienst. Niet alleen omdat er inmiddels zo veel concurrentie is dat je je daarmee niet kunt onderscheiden. Het gaat veel dieper dan dat.

Het gaat om waarom je doet wat je doet. Bezieling heeft echter te vaak plaatsgemaakt voor efficiency en doelmatigheid. Alles moet meetbaar zijn en snel iets opleveren (lees: geld).

Waar we in geloven en wat we voor de samenleving kunnen betekenen, is naar de achtergrond verdwenen. Waar staan we voor, zonder compromissen? Wat drijft ons nou écht?

Het zijn vragen die je vanuit je hart beantwoordt. 


Niet met de welbekende verkoop- en marketingtechnieken. Die trouwens inmiddels ernstig tekort schieten. De samenleving eist échte openheid.

Het is een nieuwe economische werkelijkheid waar ik me in thuisvoel. Waar ik op allerlei manieren een betekenisvolle rol in wil spelen.

Ik ben er namelijk van overtuigd dat zzp'ers en ondernemers die maatschappelijk belang en commercieel rendement met elkaar weten te verbinden, de duurzame toekomst hebben.

Daarbij blijft het behalen van resultaten belangrijk.


Zonder inkomsten, kun je tenslotte ook niemand helpen. Zo simpel is dat. Geld is en blijft een handig ruilmiddel. Precies hoe het ooit bedoeld was: Geld is een middel, geen doel.

Spreekt deze blog je aan? Lees meer op m'n nieuwe site die 28 februari 2014 online is gegaan.

zondag 24 november 2013

Idealisme is leuk, concreet geholpen worden, is beter

Na ruim 14 jaar bij een communicatie- en reclamebureau gewerkt te hebben, kon ik eind vorig jaar het zzp'er-schap niet langer weerstaan. Als begin veertiger heb je niet meer alle tijd. Tenminste, zo voelde dat voor mij. Het was nu of nooit....

Ik wilde aan de slag met en bijdragen aan de nieuwe economie


Maar al hoor je die term inmiddels regelmatig, dat betekent nog niet dat 'de gemiddelde MKB'er' ermee bezig is. Wat eigenlijk heel logisch is, aangezien we in een onduidelijke transitie periode zitten.

Er is een structurele verandering gaande die wordt veroorzaakt door allerlei op elkaar inwerkende ontwikkelingen op het gebied van economie, technologie, cultuur, natuur en milieu. We weten nog niet waar dit allemaal op zal uitdraaien. Dat maakt mensen onzeker, afwachtend en afhoudend.

Maar wat is nou eigenlijk het verschil tussen de 'oude economie' en die zogenoemde 'nieuwe economie'? En kunnen de 2 'kampen' die hierdoor vaak ontstaan, samenwerken?

blog-Sonja van Vuren-storytelling

In de oude economie draait het om: 


  • economische groei
  • winstmaximalisatie
  • koopkracht
  • schaalvergroting

In de nieuwe economie gaat het om zaken als: 


  • welzijn
  • continuïteit
  • kringlopen 
  • sociale impact

Het lijken onverenigbare, tegengestelde belangen. Toch zijn het sociale aspect van de nieuwe economie en het zakelijke van de oude, zich aan het vermengen. Dat zie je in de nieuwe samenwerkingsvormen die aan het ontstaan zijn vanwege de financiële crisis, de noodzaak tot verduurzaming en de flexibilisering van arbeid.

Dat levert uiteraard de nodige frictie op. Als je echter niet durft te experimenteren, gebeurt er ook niks. Maatschappelijk belang en commercieel rendement kunnen succesvol en duurzaam samengaan. We weten alleen nog niet precies hoe, dus probeer je dingen uit.

Bijna aan het eind van een jaar dat in het teken heeft gestaan van die zoektocht, is het uitgangspunt nog steeds de nieuwe economie. De oude economie blijkt echter een prima en vaak zelfs broodnodige springplank. Bevlogenheid en idealisme zijn leuk, concreet geholpen worden, is beter.

Er moet tenslotte nú gegeten worden om de dag van morgen mogelijk te maken. Ik dek de tafel....

woensdag 20 november 2013

Wat is het verschil tussen tekstschrijven en tekstschrijven?

Onlangs zei iemand tegen me "Jij hebt duidelijk de kracht van het woord." Als je veel met taal hebt en regelmatig blogt, word je al snel gezien als tekstschrijver. Er voor jezelf mee bezig zijn, is echter wat anders dan schrijven voor anderen. Daarnaast heb ik moeite met het woord 'tekstschrijver'. Het kadert zo af. Beperkt. 

Want het gaat niet om tekstschrijven op zich. 


Voor mij is het een instrument om jouw verhaal tot bloei te laten komen. Daarvoor moet je het namelijk eerst verwoorden. Waarom dat belangrijk is? Omdat in de huidige concurrerende markt je product of dienst op zich niet meer afdoende onderscheidend is.

Okay, prima, denk je nu misschien, maar wat bén je nou en wat dóe je dan? 


Tja, na ruim 14 jaar bij een communicatie- en reclamebureau gewerkt te hebben, weet ik maar al te goed hoe belangrijk het is dat je woorden gebruikt die duidelijk en herkenbaar zijn. Een generieke term herbergt echter het '13 in een dozijn'-gevaar. Over onderscheidend gesproken....

Ik ben altijd op jacht is naar de essentie.


blog-Sonja van Vuren-storytelling
En daar gebruik ik tekstschrijven voor. Vanuit een hedendaags marketing en communicatie perspectief, breng ik jouw onderscheidende vermogen op een aansprekende manier onder woorden.

Wat ik schrijf, zijn strategische richtinggevers. Dergelijke teksten fungeren als een concreet kompas en zijn de basis voor alle interne en externe communicatie.


Je hebt tekstschrijven en tekstschrijven. 


Door het anders te noemen, wil ik het verschil laten zien. Zo is schrijven voor internet een vak apart. Er zijn tekstschrijvers die zich daarop toegelegd hebben of het 'erbij' doen. Maar dat is dus niet wat ik doe.

Natuurlijk kan een strategisch stuk de vorm van een blog aannemen en deels gebruikt worden voor bijvoorbeeld een website of brochure. Zo steek ik het zelfs het liefste in, want mooie verhalen zijn er al genoeg.

Is jullie nu duidelijk wat ik doe en vinden jullie het van toegevoegde waarde?


Ik hoor graag jullie feedback! Enne.... wees gerust héél duidelijk.... :-)

zondag 17 november 2013

"Verdorie, ik kan de woorden maar niet vinden!"

Hij is zelfverzekerd en weet precies wat hij wel en niet kan. Hij wil niets liever dan 'gewoon' aan de slag gaan, want dan kan hij laten zien wat hij bedoelt. Helaas werkt dat niet zo in de praktijk. Mensen checken je LinkedIn profiel, website, je voert een aantal gesprekken.... Ik zie zijn gezicht betrekken....

"Ik weet niet hoe ik het onder woorden moet brengen. Als ik nou de kans krijg om het te laten zien!"


De vertwijfeling is duidelijk hoorbaar in zijn stem. Maar iemand een betaalde kans geven om 'het' te laten zien, tja.... dat gebeurt niet vaak. Je hebt nou eenmaal een verhaal nodig waaruit blijkt waar je voor staat, wat je te bieden hebt en hoe je daarmee het verschil maakt. Je product of dienst op zich, is in de huidige concurrerende markt niet afdoende onderscheidend.

blog-Sonja van Vuren-storytelling
We zitten dan ook met een reden tegenover elkaar. Hij is een zoekende ondernemer. Ik ben een bedrijfsfilosoof met marketing & communicatie kennis, die ook kan tekstschrijven. Zoals laatst iemand tegen me zei: "Jij hebt duidelijk de kracht van het woord." En dat kunnen veel MKB'ers en ZZP'ers goed gebruiken.

Hij vertelt van alles en nog wat en ik mag graag doorgronden, dus we praten zo een paar uur vol.


Op weg naar huis borrelt er al van alles in m'n hoofd. Hij is bezig met een nieuwe website - dat was de aanleiding voor de afspraak - dus wil ik iets schrijven wat hij ook meteen daarvoor kan gebruiken. Want ik heb gemerkt dat een zogenoemde 'Corporate Story' mensen wel inspireert, maar de vervolgvraag al snel is "Wat nu?"

Hoe kun je vanuit jouw verhaal (potentiële) klanten beter bereiken en bedienen? Als marketing en communicatie je vakgebied is, heb je daar als het goed is snel antwoord op. Grote kans echter dat mijn klanten niet in die wereld zitten. Daarom hebben ze mij nou juist ingehuurd!

Het gaat om de vertaalslag naar de dienstverlening en alle interne en externe communicatie. 


Als ik dan toch bezig ben, pak ik dat eveneens direct op. Want dan heb je ook meteen een pay-off, pitch, een stuk websitetekst, iets voor op je LinkedIn profiel enzovoorts. Wat ik schrijf, noem ik dan ook liever 'strategische richtingevers'. Dergelijke teksten fungeren als een concreet kompas voor de MKB'er of ZZP'er én diens (potentiële) klanten.

Door deze werkwijze blijf je niet in abstracte verhalen hangen. 'Corporate Story's' willen nogal eens in bureaulades verdwijnen. Waar ze naast die mooie rapporten van consultants komen te liggen. Dat is niet alleen zonde voor de opdrachtgever. Niemand is er verder mee geholpen.

blog-Sonja van Vuren-storytelling


Thuisgekomen, kruip ik achter de computer.


Na een week vol marktonderzoek, (her)schrijven, schaven, deleten en toevoegen, is het tijd voor een mail. Even later gaat de telefoon: "Jaaaa, dát is het precies!"

Natuurlijk verloopt het niet altijd zoals deze keer, maar wat is het toch mooi als je de juiste woorden weet te vinden.

Het gaat niet om tekstschrijven op zich. Het is een instrument om iets tot bloei te laten komen. Daarvoor moet je het namelijk eerst verwoorden. Pas daarna kun je het verbeelden. En dan voelt marketing communicatie authentiek. Simpelweg omdat het écht is. Geen holle woorden en standaard plaatjes.

Als je eenmaal zo werkt, wil je niet anders meer. Samen aan de slag? Bel of mail!

donderdag 14 november 2013

Als je niks te vertellen hebt, verkoop je ook niks

We leven in een tijd dat iedereen eenvoudig en snel kan publiceren. Dat doen we dan ook massaal. We worden overspoeld door informatie. En dat verandert de beleving ervan.

Iets wat ruimschoots voorhanden is, wordt als minder waardevol gezien.


Dat is logisch. Het uitgebreide assortiment in de supermarkt nemen we inmiddels ook voor lief. Producenten denken ondertussen: "Hoe val ik op in dat enorme aanbod?" Vernieuwde smaken, kortingsacties en 'nu nog beter!' (of goedkoper) vliegen je om de oren.

Als je vooral uitgaat van jouzelf, je product of dienst, is het logisch dat je voor zo'n aanpak kiest. Je probeert nog zoveel mogelijk te verkopen. Door internet, allerlei nieuwe technologieën en de financiële crisis, zijn de marktomstandigheden echter definitief veranderd.

Waarde zit allang niet meer alleen in je product en/of dienst. 


Daarvoor is er te veel concurrentie. Je kunt je er niet meer mee onderscheiden. Traditionele marketing- en verkooptactieken werken niet meer zoals vroeger en bijna niets en niemand is in de huidige tijd (lang) uniek.

Er is een nieuwe economie aan het ontstaan en die vraagt om een andere aanpak. Het draait niet meer om je producten en diensten, maar om de toegevoegde waarde van je bedrijf. Als je weet wat die is, kun je haar benoemen en je daarmee onderscheiden.

Als bedrijfsfilosoof vang ik die unieke waarde in strategische richtinggevers


Dergelijke teksten (eigenlijk verhalen) zijn als een kompas. Ze zijn belangrijk bij het bepalen van de richting en het nemen van concrete beslissingen en vormen de basis voor alle interne- en externe communicatie.

Het is waar ik iedere dag met plezier en resultaat aan werk. Ook voor jou? Voel je vrij om contact op te nemen.

zondag 10 november 2013

Meer verkopen? Voer meer échte gesprekken!

Marketing-Communicatie-Tekstschrijver-BloggerVerkooptelefoontjes.... Alleen het woord al. De meeste mensen worden er niet vrolijk van. Of je nou de beller of ontvanger bent. Dat komt ook door de intentie waarmee meestal gebeld wordt. Niet om de ander daadwerkelijk een stap verder te helpen. Nee, helaas gaat het te vaak om het zo snel mogelijk behalen van targets. En dan niet die van de (potentiële) klant.... voor alle duidelijkheid.

Vanuit targets denken, ontmenselijkt het verkoopgesprek.


De potentiële klant wordt een horde waar je overheen moet springen. Een blokkade die je moet doorbreken. Iemand die jouw targets in de weg staat.

Teveel met jezelf bezig zijn, verstopt je oren. Je spreekt dezelfde taal, maar je interpreteert en rubriceert anders als je denkt een 'target kans' te ruiken:

  • Een geïnteresseerde reactie wordt 'kat in het bakkie'. 
  • Een vriendelijke stem is een uitnodiging om langs te komen. 
  • Het verzoek om informatie te mailen, betekent er de volgende dag meteen achteraan bellen.

Zo stapelt de ene desillusie zich vanzelf op de andere. Want handelen vanuit dergelijke aannames, zorgt er meestal voor dat je té snel de volgende stap neemt. Je denkt tenslotte vanuit de transactie in plaats van de relatie.

Pas als er iets verkocht kan worden, wordt de ander interessant.


Eigenlijk is het de omgekeerde wereld. Want om te weten of wat jij biedt interessant is, moet je elkaar eerst beter leren kennen. Vraag je bij een eerste afspraakje, voordat er een hap van het voorgerecht is genomen, of je alvast de bedafspraak kunt inplannen? Natuurlijk niet!

Zelfs al lijkt het je maar wat fijn, na het hoofdgerecht kan de vlag er om allerlei redenen heel anders bij hangen. Als je er dan voor die tijd toch al naar 'gehandeld' hebt, weet de ander meteen waar het jou eigenlijk om te doen was.

Minder bellen en meer échte gesprekken voeren en daardoor juist meer verkopen.


Dat kan alleen als het 'target denken' wordt losgelaten. Als je niet meer afgerekend wordt op het aantal verkooptelefoontjes per dag. Als het niet meer draait om zoveel mogelijk afspraken, maar om zoveel mogelijk waarde-volle gesprekken. Vol van waarde, betekenis.

Zulke gesprekken verrassen. Je vergeet ze niet. Je praat erover met anderen. Dat we het hebben over 'cold calling' zegt eigenlijk al genoeg. De toon is gezet.

Waarom niet 'warm calling'?


Het is het verschil tussen 'cold turkey' of 'hot spot'. Ontnuchterend of hartverwarmend.

En waar verlangen we allemaal naar in deze moeilijke tijden? Wat past er in de nieuwe zakelijke realiteit die zich door internet versneld aandient?

Retorische vraag. We weten wat het antwoord is. Maar dat is wat anders dan ernaar handelen. Wie durft?!

donderdag 7 november 2013

Content is niet king, maar een pain in the ass!

Vind jij het ook zo leuk om een nieuw websiteproject te starten? Lekker brainstormen. Mooie plaatjes. Goeie ideeën. Heerlijk. Op naar de uitvoering! En dan... wordt het stil... Het gaat over de uitvoering en energie en daadkracht verdwijnen plotsklaps. 

De dagelijkse gang van zaken lonkt ineens onweerstaanbaar


Er is geen tijd meer voor het websiteproject. Druk, druk, druk... Maar voor wat precies is er geen tijd?

Vormgeving, tekstschrijven en fotografie kun je uitbesteden. Een site kun je laten bouwen. Een brochure laat je drukken. Er is natuurlijk wel input voor nodig. Inhoud. Content.

Maar als je graag alle touwtjes in eigen handen houdt en vindt dat jij het zelf het beste weet, dan is content niet de spreekwoordelijke king, maar een pain in the ass. En komt er veel minder van de grond dan je zou willen.

"Dat komt omdat alleen mensen die in mijn business zitten het écht snappen."


Waarschijnlijk heb je gelijk. Maar.... zitten jouw klanten helemaal 'in de business'? Snappen zij precies waar jouw product en/of dienst over gaat?

Waarom hebben ze jou ingeschakeld? Waarschijnlijk om er juist níet mee bezig te hoeven zijn! Jij bent toch het vakmens?!

Een buitenstaander met verstand van marketing en communicatie kan zich vaak beter verplaatsen in jouw klant dan iemand die in de bedrijfskoker zit. Want er treedt onvermijdelijk een bepaalde mate van tunnelvisie op als je gek bent op wat je doet en er iedere dag mee bezig bent.

strategisch tekstschrijven, nieuwe economie marketing
Daardoor zie je ook niet meer wat jou(w bedrijf) nou zo bijzonder maakt. Want de kans is klein dat jouw product of dienst an sich daarvoor zorgt - bijna niets is in de huidige tijd (lang) uniek.

Wat is er bijzonder aan zakendoen met jou?


Als je dat weet, dan kun je het omschrijven, je daarmee onderscheiden en dan heb je... content!

Content is uiteindelijk niet alleen king, maar ook cash


Het moet je (potentiële) klanten laten zien hoe en waar jij waarde toevoegt aan hún business. Content, oftewel inhoud in de meest brede zin van het woord, moet jouw verkoopproces en dienstverlening ondersteunen en versterken. Maar dan moet je wel weten waar je voor staat.

Hoe je zoiets in de praktijk aanpakt? Zoals met zoveel geldt ook hier dat je het moet ervaren om het te geloven. Dat 'ervaren', moet je zo makkelijk mogelijk gemaakt worden. Anders blijven we in het probleem steken waarmee deze blog begon. Ik maak het je graag zo makkelijk mogelijk :-)

maandag 4 november 2013

Lastig hoor, verkopen. De mensen snappen het maar niet!

Wat heb je toch een mooi vak. Je vindt het gewoon heerlijk om jouw ding te doen. Er zijn zoveel aspecten. Er is zoveel over te vertellen. Alleen zitten je (potentiële) klanten daar meestal niet op te wachten....

Kijk eens om je heen, kijk naar jezelf en zie hoe je behandeld wordt door mensen die iets willen verkopen aan jou. Ze zijn vol van hun eigen verhaal.

strategisch tekstschrijver, nieuwe economie marketeer
Luisteren? Ja, de tegenpartij moet zeker goed luisteren! Zodat ze snel overtuigd worden en gewillig de portemonnee trekken.

Lastig hè, verkopen


Mensen snappen het maar niet! Maarre.... snap jij je (potentiële) klanten wel? Ze zijn er niet om jouw probleem op te lossen (je hebt omzet nodig). Jij moet hún probleem oplossen!

Waar zitten klanten mee? Waar zouden ze maar al te graag vanaf geholpen willen worden? Op een makkelijke manier. Zonder gezeik en gedoe. De details doen er niet toe, als jij hen er maar probleemloos vanaf helpt. Het pijnloos oplost.

  • Jammer dat klanten eigenlijk weinig inhoudelijke interesse hebben in wat jij doet? 
  • Dat ze niet inzien hoe ontzettend veel erbij komt kijken? 
  • Hoe moeilijk het eigenlijk is?

Nee, dat is niet jammer. Zolang jij maar weet wat er nodig is en je daarmee de klant helder en makkelijk helpt. Op een manier die je klant zo min mogelijk tijd kost. Dat werkt verslavend. Consistente kwaliteit waar je zelf nauwelijks moeite voor hoeft te doen: daar wil je toch alleen maar meer van?!

De klant ziet en voelt dus wel de WAARDE van wat je levert. 


Maar dat betekent niet dat hij geïnteresseerd is in alle DETAILS. Daar heeft de klant jou voor ingehuurd! Weet dus precies welke informatie de (potentiële) klant nodig heeft om een beslissing te nemen. Teveel informatie maakt het nemen van die beslissing nodeloos moeilijk. Resultaat: de beslissing wordt uitgesteld of niet genomen.

Laat je, terwijl de opdracht loopt, ook niet verleiden om veel te bespreken met de klant. Jij bent bezig met jouw ding, de klant met zijn ding.

strategisch tekstschrijver, nieuwe economie marketeer

Zorg dat je écht weet wat de klant wil en nodig heeft. 


Lastig? Ja. Maar dat komt omdat we te graag over onze eigen wereld praten in plaats van ons te verdiepen in die van de (potentiële) klant. Dat laatste vergt meer moeite. Jammer genoeg hebben veel bedrijven niet zo'n zin om die moeite te nemen of zien ze het nut er niet van in (!!).

Je vindt het jammer dat je (potentiële) klanten het niet begrijpen? Waarschijnlijk denken zij geërgerd dat jij hen niet begrijpt....

donderdag 31 oktober 2013

De theorie is dood. Lang leve het verhaal!

Dit jaar heb ik met veel ondernemers gesproken en daarbij is me iets opgevallen. Ze zijn vaak bezig met wat ze níet kunnen. Met wat er nog niet helemaal goed is aan hun product of dienst. Met de fouten die ze gemaakt hebben en nog zullen maken. Met zo'n mindset is het lastig om met overgave te verkopen. Om met overtuigende energie (potentiële) klanten en je medewerkers te inspireren. Resultaat: nog meer focus op gebreken en fouten.

Hoe doorbreek je een dergelijke neerwaartse spiraal?


Daar heb ik veel over nagedacht. Met wat ik zoal gelezen heb over gedragsverandering en onbewuste overtuigingen in het achterhoofd. Dan ga je dingen uitproberen en wat blijkt?

strategisch tekstschrijver, nieuwe economie marketeerVeranderen begint met kleine dingen doen.


Een kleine stap is overzichtelijk. Als je vervolgens ziet dat het snel resultaat oplevert, ben je bereid een volgend stapje te zetten. En daarna een wat grotere stap. De praktijk is het bewijsmiddel. Op basis daarvan pas je je mindset aan.

Want succes leidt tot ander gedrag. 


Niet andersom. Daarom mislukken zoveel veranderingstrajecten: die gaan van de verkeerde volgorde uit. De theorie tot werkelijkheid verheffen, heeft een ontluisterend effect. Van daaruit in de dagelijkse praktijk staan, werkt gegarandeerd demotiverend.

Een van buitenaf opgelegde 'motivatie' in de vorm van een theoretisch model, heeft nog nooit langdurig gewerkt. De praktijk is er simpelweg te weerbarstig voor. De dagelijkse realiteit is een betere toetssteen dan zelfs de meest prachtig geformuleerde theorie. Maar het lijkt wel alsof laatstgenoemde meer aanzien heeft.

Elegante oplossingen spreken ons aan. De dagelijkse realiteit is troebel, onverwacht en willekeurig. Dat vinden we minder mooi. Menselijke interactie laat zich echter niet strak inkaderen, al proberen we dat wel.

Toch is er wel degelijk iets wat houvast biedt. Dat is echter geen theorie, maar een verhaal


Jouw unieke bedrijfsverhaal bevat de ziel van je bedrijf, laat zien wat jou bijzonder maakt én hoe je dat effectief en zinvol vertaalt naar de markt. Zo schep je een werkbaar kader, zonder rigide te worden en met afdoende flexibiliteit.

strategisch tekstschrijver, nieuwe economie marketeer
Vanuit een dergelijk perspectief worden de te nemen stappen niet alleen zichtbaar, maar ook uitvoerbaar én leveren ze motiverende resultaten op. Je focus verandert: je ziet wat er wél kan en goed gaat.

Die andere mindset maakt je niet blind voor problemen. Integendeel. Het maakt creativiteit vrij om er op een goede manier mee om te gaan. Je komt in een opwaartse spiraal terecht.

Dat werkt een stuk prettiger samen. Ook uitproberen?

zondag 27 oktober 2013

Ik wil jouw nieuwsbrief NIET

Je denkt je ingeschreven te hebben voor een nieuwsbrief waar je echt wat aan hebt. Waar dingen in staan die je wilt doorsturen en delen via Social Media. Zo zinvol is het. Maar nee. Moedeloos word ik ervan....

strategisch tekstschrijver, nieuwe economie marketeer

Zo'n nieuwsbrief wil ik NIET


Er staat alleen maar nieuws over JOU in. Dingen waar JIJ mee bezig bent. Niks over hoe je klantproblemen oplost. Geen enkele tip waar de ontvange écht iets aan heeft

Ik zie voor me hoe de verzenders voor hun computers zitten.  Koekeloerend naar de statistieken. Wat is het openingspercentage? 20%? Oh, nou, da's best aardig, als je het vergelijkt met wat je hoort van anderen!


De conversie blijft achter, dat wel


Wat vaker versturen dan maar. Een vraag als kop - dat schijnt beter te werken. En een beetje spelen met de formulering. Niet teveel. De geïnvesteerde tijd moet tenslotte snel rendement opleveren.

Zeker. Als je bezig bent met je business, dan moeten tijd, middelen en inkomsten in een gezonde balans verkeren. Daar zal iedereen het over eens zijn.

Maar vanuit welke overtuiging ben je bezig?


Je intentie maakt nogal een verschil. Wil je mensen en bedrijven helpen om bijvoorbeeld gezonder en duurzamer te worden?

Of wil je alleen maar geld verdienen en gebruik je daar een gezonde en duurzame 'dekmantel' voor? In de volksmond ook wel marketing genoemd ;-)

Als het je werkelijk om de ander te doen is, zou je zeggen dat het ondenkbaar is, dat je alleen maar zendt. Toch gebeurt het. Massaal. Men zegt wel dat het om jou draait, maar wat je voorgeschoteld krijgt...

Nieuwsbrieven laten vooral zien wat de verzenders willen, niet wat de ontvangers nodig hebben


strategisch tekstschrijver, nieuwe economie marketeer
Een gemiste kans. Want mensen worden er blij van als je op een goede manier geeft wat nodig is.

Als ze dan op een bepaald moment besluiten iets te kopen of een samenwerking aan te gaan, is dat hun keuze.

Ze kopen, in plaats van dat er aan ze verkocht is


Er zijn uitzonderingspareltjes. Van die nieuwsbrieven waar je je onderhand op verheugt. Zoals die van Wait But Why of Fast Moving Targets.

Het kan dus wél...

woensdag 23 oktober 2013

"Geven is het nieuwe nemen", is iets anders dan GRATIS

"Geven is het nieuwe nemen!" Een slogan die helemaal in het huidige internet tijdperk past. Hoor jij 'm ook zo vaak en valt jou ook iets op? Het regelmatige gebruik ervan in een bepaalde context.... Iets met gratis.... Al heeft men niet eens zoveel met online, social media of de nieuwe economie - deze ene zin wordt opportunistisch goed onthouden. Over iets uit de context halen, gesproken.

Nou doen we dat vaak, dingen uit hun verband trekken. 


Meestal niet eens bewust. Het is gewoon hoe ons brein werkt. De bril waardoor we de wereld zien en interpreteren, wordt door van alles en nog wat ingekleurd. Allerlei (onbewuste) overtuigingen spelen een rol. Zo heeft iedereen door selectief luisteren z'n eigen waarheid.

"Geven is het nieuwe nemen", wordt dus ook verschillend geïnterpreteerd: 


strategisch tekstschrijver, nieuwe economie marketeer
In de oude economie draait het om economische groei, winstmaximalisatie, koopkracht en schaalvergroting. Vanuit dat perspectief wordt geven een soort valuta. Dan krijg je al snel hetzelfde effect als met 'echt geld':

Het is te weinig, te veel, niet op tijd, wordt nooit (terug)betaald enzovoort.



strategisch tekstschrijver, nieuwe economie marketeerIn de nieuwe economie gaat het om zaken als welzijn,
de ecologische voetafdruk, juistschaligheid, continuïteit, kringlopen, peer-to-peer en sociale impact. Het is een ander perspectief dat zich nog verder moet uitkristalliseren.

Dat sociale aspect van de nieuwe economie en het zakelijke van de oude, zijn zich aan het vermengen. 


Dat zie je in de nieuwe samenwerkingsvormen die aan het ontstaan zijn vanwege de financiële crisis, de noodzaak tot verduurzaming en de flexibilisering van arbeid. Logischerwijs levert dat de nodige frictie op. Menig 'nieuwe economie netwerk' strandt voortijdig.

Er zijn ondernemers die doorbijten en de eerste resultaten daarvan zien.


Maatschappelijk belang en commercieel rendement kunnen succesvol samengaan. We weten alleen nog niet precies hoe. Je moet flink wat eelt op je ziel hebben om al het cynisme en de mislukkingen te verdragen. Uiteindelijk zal "geven is het nieuwe nemen" er een nieuwe betekenis door krijgen.

En als je 'het juiste samen' vindt, ben je niet alleen en sta je sterker. Zullen we samen doorbijten? Dan kunnen we ook meer wegkauwen. ;-)

zaterdag 19 oktober 2013

Pas op voor het grote gevaar van 'maar'!

Hoe vaak zeg jij 'maar'? Wat maakt dat uit, zeg je nu misschien. Er zijn veel woorden die je regelmatig gebruikt. Dus waarom extra aandacht voor 'maar'?

Het gaat niet om het woord op zich. Context schept betekenis.


  • Heb je het gevoel dat je vastgelopen bent? 
  • Kost wat je doet meer energie dan het oplevert?
  • Heb je een prachtig doel voor ogen, maar valt het nemen van de benodigde stappen je steeds zwaarder?

Dan wordt er waarschijnlijk veel 'ge-maar-t'.


Je weet waar je warm voor loopt. Wat jouw stip op de horizon is. Nooit voor 100% haalbaar dus - als je dat denkt, raak je gefrustreerd.


startegische tekstschrijver, procesbegeleiderEen ideaal geeft energie.


Het biedt hoop. Je innerlijke motor blijft er moeiteloos op draaien.

Daarover geen spoor van twijfel.


Maar dan.... Dan denk je dat je compromissen moet sluiten die pijn doen, want:

  • "Er zijn weinig mensen die hetzelfde willen als jij."
  • "Je zult voor wereldvreemde idealist versleten worden."
  • "Je kunt beter niet praten over wat je drijft."

Het is zakelijk slimmer om 'gewoon' te werken. "Het is al heel wat als je daar iets van je idealen in kwijt kunt."

Grotere stappen maken? Vergeet het of kwijn weg in dromenland.


Het proberen te vergeten, is echter als een deel van jezelf amputeren. Dat is niet makkelijk, pijnlijk en heeft op de lange termijn een verlammend effect.

Het sterke gevoel dat er iets niet klopt, redeneer je weg met argumenten die vaak met 'maar' beginnen - té vaak:

  • Maar het zal wel aan mij als introvert/extrovert liggen dat het zoveel energie kost.
  • Maar ik wil niet egoïstisch zijn.
  • Maar ik geef om die mensen en zij om mij, dus hun mening is belangrijk.
  • Maar het is begrijpelijk dat ze zo reageren hoor, want ik ben inderdaad ook te
    [vul maar in].
  • Maar ik ben het probleem, dus daar moet ik eerst iets aan doen.


Stop. Stop hier even mee. 


Kijk naar wat er gebeurt.... Je huidige situatie levert blijkbaar veel 'maar-en' op. "Maar dat heb je toch altijd?"

Nou, nee dus. Alleen weet je dat niet, omdat je (nog) niet in een andere situatie zit. Iets wat je nog niet ervaren hebt, is moeilijk te vergelijken met wat je nu ervaart.

Het veelvuldig gebruiken van 'maar' is een aanwijzing. 


Je probeert jezelf iets aan te praten. Omdat je denkt dat er geen andere mogelijkheden zijn. Dat je, om in ieder geval kleine stappen te maken, jezelf blijkbaar geweld aan moet doen.

Je zo voelen, is niet goed. Nu niet en straks ook niet.


Luister maar naar je lijf. Je weet en voelt het eigenlijk allang. Je probeert iets weg te beredeneren wat juist al jouw aandacht verdient. 

Het is iets wat niets te maken heeft met "het gedurfd verleggen van je grenzen" en je comfortzone. Dat is enkel weer de zoveelste 'maar': 

"Maar ik moet toch uit mijn comfortzone stappen?"


startegische tekstschrijver, procesbegeleiderAls het zoveel pijn doet dat je er fysiek last van hebt en het woord 'maar' je stalkt, dan leef je waarschijnlijk niet je eigen leven, maar de wensen van anderen. Die wensen zul je nooit volledig naar wens kunnen vervullen.

Want je bent gemaakt voor slechts één leven: dat van jou. Leef het!

zondag 13 oktober 2013

Klote crisis? Nieuwe realiteit!

Door de alsmaar toenemende welvaart van de afgelopen decennia heeft het idee postgevat dat (persoonlijke) groei oneindig is. Die manier van economisch denken, wordt ook wel turbokapitalisme genoemd. Waarbij een belangrijke rol voor (doorgeschoten) individualisme is weggelegd. Inmiddels is gebleken dat een dergelijke eenzijdige cultuur voor de samenleving als geheel op de lange termijn onhoudbaar is

De ineenstorting van de financiële markten is er een symptoom van. 


Aristoteles zei het al: Een overdaad aan eigenbelang en zelfverrijking vernietigen wat essentieel is voor het goed functioneren van een samenleving:

Niet alleen nemen, maar ook geven. Delen. Egoïsme niet teveel de vrije loop laten.


strategisch tekstschrijver, nieuwe economie marketeer
De vastgedraaide überconsumptie-machine wil niet meer op gang komen. Ondanks de verwoede pogingen om het 'kopen-kopen-kopen, hebben-hebben-hebben paradigma' nieuw leven in te blazen.

"De levende is allang dood, maar de dode leeft nog." Belanghebbenden zullen langer hoopvol doorgaan met het proberen te reanimeren van datgene wat hen zoveel gebracht heeft.

Het mooie van deze structurele crisis is dat de democratie een stuk van haar oorspronkelijke betekenis herpakt: 


Power to the people. Burgers beginnen zich te organiseren, los van het bedrijfsleven en de overheid. Het eigen sociale en materiële kapitaal begint een nieuwe vorm van valuta te worden.

Gebruik en toegang worden belangrijker dan bezit. Delen en hergebruiken worden nieuwe statussymbolen.

strategisch tekstschrijver, nieuwe economie marketeerEr ontstaan ook allerlei zakelijke initiatieven die uitgaan van 'de kracht van samen'. 



In de nieuwe realiteit van minder, slimmer, milieuvriendelijker en kennis voor iedereen door internet, is er simpelweg geen ruimte meer voor ieder voor zich. Niets kan oneindig groeien. Ook de economische koek niet.


Als procesbegeleider bouw ik actief mee aan deze nieuwe wereld. 


Blind idealisme is daarbij niet op zijn plaats. De kracht zit 'm juist in de effectieve en concrete vertaalslag naar de alledaagse MKB praktijk. Het gaat erom de oude en de nieuwe wereld zodanig met elkaar te verbinden dat er een duurzame brug ontstaat.

Aan zo'n brug wil je toch graag meebouwen? Ik ben al onderweg. :-)

zaterdag 5 oktober 2013

Over die 'nieuwe economie' onzin het volgende:

“De wereld is aan het veranderen.” “De nieuwe economie komt eraan.” Hoor jij dat nou ook zo vaak? Ik wel en ik zie ondernemers ermee worstelen. Want waar gaat het nú om? Je wilt adequaat inspelen op veranderende marktsituaties. Zoals meer concurrentie dan vroeger, mede door internet. Je wilt je business duurzaam verder ontwikkelen, om aan te sluiten bij de nieuwe eisen en wensen van klanten, personeel en de overheid.

Je merkt dat traditionele businessmodellen en marketing-instrumenten niet meer werken zoals vroeger.


En je zit niet te wachten op de zoveelste consultant met een ander model uit de oude doos. Natuurlijk moet je wel blijven gebruiken wat werkt.

De 'oude economie' heeft ons veel gebracht en zal niet verdwijnen. 


Het gaat erom dat je het oude op een duurzame manier verbindt met wat er in de nieuwe realiteit nodig is. Zodanig dat er snel motiverende resultaten geboekt worden - zonder de stip op de horizon uit het oog te verliezen. 

Quick wins zijn geen quick fixes. 


Dat laatste bestaat niet. Zeker niet in de tijd waarin we nu leven. Dat betekent echter niet dat het onmogelijk is om snel waarde toe te voegen aan je bedrijf. 

Als je maar een praktijkgerichte mindset hebt.


Dat is een mentaliteit die past bij ondernemers die duurzame stappen willen zetten. Die tegen de beperkingen van hun huidige strategie aanlopen. Dergelijke situaties vragen om procesbegeleiders.

Want een ondernemende procesbegeleider helpt ZZP'ers en MKB'ers vanuit hun eigen kracht succesvol te blijven.

zondag 1 september 2013

Hoe een stelletje egoïsten enorm klantvriendelijk werd

Op zijn eerste werkdag zag de nieuwe directeur dat het nog erger was dan hij van tevoren had gedacht. De financieel adviseurs waren gefocust, dat wel. Waarop, dat was het probleem. Het ging namelijk alleen maar om eigenbelang. Hij was aangesteld om juist daar wat aan te doen. Ze hadden hem carte blanche gegeven om iedereen waar hij vanaf wilde, te ontslaan. Pieter wist echter één ding:

Gedrag en moraal is maar al te vaak situationeel en zegt weinig over individuele karakters.


Ingehuurde consultants hadden gesproken over een verziekte bedrijfscultuur en alle pijnpunten genadeloos aangestipt. De toenmalige directeur had instemmend geknikt bij het lezen van hun rapporten. Ja, zo was het, zo is het. Inderdaad.

Maar ehh.... hoe kunnen we daar nou verandering in brengen?


Met algemeenheden als 'beter communiceren' en 'het slechten van muren tussen afdelingen' kon niemand het oneens zijn. Dergelijke omschrijvingen zeggen echter niets over het specifieke gedrag wat nodig is om dat te bereiken.

En hup.... nog een rapport erbij in de onderste bureaulade.


Dan maar een nieuwe directeur, zullen ze gedacht hebben. Maar Pieter was niet de zoveelste Pieter, zogezegd. Hij was een aanhanger van de 'Switch methode' en wist dus 3 dingen:

  • Wat weerstand lijkt, is vaak een gebrek aan duidelijkheid.
    Dus geef kristalheldere instructies. Anders gaat je verstand (metafoor: de Berijder) kopje onder in alle manieren waarop je iets zou kunnen aanpakken. Als je niet weet waar je concreet moet beginnen, gebeurt er.... niets.
  • Wat luiheid lijkt, is vaak oververmoeidheid.
    Als je alleen je verstand en analytische vermogen gebruikt om te veranderen, ben je snel klaar. Dat hou je namelijk niet lang vol. Je gevoel, je onbewuste (metafoor: de Olifant) moet erbij betrokken worden en meewerken.
  • Wat een mensenprobleem lijkt, is vaak een situatieprobleem.
    De situatie en de omgeving (metafoor: het Pad) kun je zodanig aanpassen dat het gewenste gedrag waarschijnlijker wordt. Het effenen van het Pad kan soms zelfs afdoende zijn, los van de staat van de Berijder en de Olifant.

Klinkt goed? De praktijk is nog beter. Lees verder....


Tegen de financieel adviseurs was vaak gezegd dat ze klantvriendelijker moesten worden en bestaande relaties beter onderhouden. Oh. Aha. Okay. Duidelijk. Nou, niet dus, natuurlijk.

Met dergelijke vage instructies kun je alle kanten op. 


Daar maakt de Olifant gretig gebruik van. Want die doet niets liever dan alles bij het oude laten - dat is de menselijke natuur. Better the devil you know.

Omdat de Berijder er niet concreet uitkomt, geeft die een logische verklaring voor het feit dat er niets verandert. Einde verhaal.

Maar Pieter was de zoveelste Pieter niet, weet je nog?


Hij maakte het zo concreet als wat en stelde het volgende verplicht:

  • De adviseurs moesten 25 klantgesprekken per maand initiëren (pro-activiteit vereist) en tijdens die gesprekken minimaal 2 keer met lof over het werk van collega's spreken (om teamgeest te kweken).

Waarbij hij zonder een spoor van twijfel heel duidelijk maakte wat hij met de afdeling wilde bereiken (een inspirerende 'ansichtkaart' van de toekomst die op het gevoel inspeelt): 

De top 5 van de meest gerenommeerde en klantvriendelijke financieel adviseurs openbreken. 


Er ging een energieschok door de lethargische, egoïstische cowboys. Iedereen voelde het: de ambitie was serieus. Bloedserieus. Het was in die top 5 terecht komen of 'doodgaan'. De adviseurs gingen keihard aan de slag.

Binnen anderhalf jaar stonden ze herboren in die top 5. 


Pieter had niemand ontslagen(!). Hij had een nieuwe groepsidentiteit gecreëerd door geduldig van het sneeuwbaleffect gebruik te maken. Het nieuwe gedrag (aanvankelijk verplicht) lokte namelijk andere reacties uit, zowel intern als extern. 

De adviseurs werden steeds vaker gebeld, omdat ze vertrouwd werden. 


Die reputatie moet je serieus nemen. Het werd een nieuw soort eigenbelang. Maar dan een vorm die de groep ondersteunt en waar klanten ook beter van worden. De essentie van het verhaal: 

Zorg voor een sterk begin en een sterk einde en kom in beweging door de cruciale acties die daarvoor nodig zijn helder te formuleren. 


Probeer vooral niet een volledige routekaart uit te stippelen. Niet omdat dat onwenselijk is, maar simpelweg onmogelijk.


Doe het begin en het einde goed en geef de mensen met die paar verplichte, cruciale acties een voorsprong.

Dan ben je het beste voorbereid op alles wat er onderweg ineens opduikt.

dinsdag 27 augustus 2013

Over Attila de Accountant en opvanghuizen

Ben jij een goede automobilist? Het antwoord is zelden 'nee'. Anderen zijn de onhandige, niet oplettende sukkels. Niet alleen wat betreft autorijden denken we er zo over. Zowel privé als zakelijk houden we er nogal wat overtuigingen op na. Manieren van denken waar we zo aan gewend zijn, dat we ze niet meer in twijfel trekken. Ze worden onbewust aangenomen voor 'de waarheid'. Dus ja, dan handel je er met overtuiging naar. In het boek 'Switch - veranderen als verandering moeilijk is', kwam ik een treffend voorbeeld tegen:

Hij werd Attila de Accountant genoemd.


Zijn afdeling werd bijzonder krachtig aangestuurd, zullen we maar zeggen. Welk detail er vergeten was, deed er niet toe, al schreeuwend liet hij weten dat het onacceptabel was. De medewerkers stuurden iedere declaratie waar ook maar het minste geringste aan ontbrak linea recta retour.

Attila was niet geliefd binnen het bedrijf, maar zijn afdeling liep gesmeerd.


Switch veranderen als verandering moeilijk isTenminste, als je het bekijkt vanuit het wereldbeeld dat eraan ten grondslag lag: een goede administrateur, boekhouder of accountant heeft alleen maar oog voor cijfers en details en hun ultieme perfectie. 

Helaas kosten al die sukkels die dat niet snappen nogal veel energie. 



Maar je weet waar je het voor doet. Dus met liefde gaat de knoet erover. Wat ben je toch een goeie boekhouder. Ach ja, iemand moet het zijn en doen he....

Maar toen veranderde er iets in de organisatie.


De betreffende afdeling kreeg niet meer te maken met interne klanten, maar met externe partijen. De opvanghuizen voor 'sociaal zwakkere kinderen', waar dit bedrijf voor werkte, moesten hun declaraties namelijk voortaan rechtstreeks indienen.

Al snel regende het klachten.


Declaraties werden teruggestuurd en niet uitbetaald. Het mag duidelijk zijn waarom. The devil is in the detail. En wel zo duivels dat sommige opvanghuizen op een gegeven ogenblik de salarissen niet meer konden uitbetalen.

De directie was wanhopig.


Maar Attila hield voet bij stuk. Het lag niet aan hem. Als zíj nou maar alles netjes invulden, was er niets aan de hand. Toen gingen ze maar een stukje rijden met Attila. Een laatste noodgreep.

Switch veranderen als verandering moeilijk is

Ze bezochten een aantal opvanghuizen. 


Veelal mistroostige woningen in 'achterstandsbuurten'. Met overwerkt personeel en behulpzame vrijwilligers. 

Rondrennende kinderen van allerlei leeftijden, vechtpartijen, lachsalvo's, serieuze gesprekken en een continu rinkelende telefoon.


Niet bepaald een plek waar je heerlijk op je gemak uitgebreid en zorgvuldig de administratie gaat zitten doen.


Attila wist niet wat hij zag. Ineens realiseerde hij zich iets. Een goeie accountant is niet alleen met cijfers en details bezig, maar ook met het helpen van mensen. Met het verlenen van service.

Hij kwam die dag gelouterd terug op kantoor.


Attila was nog steeds Attila. Maar nu schreeuwde hij erover dat die declaraties als de wiedeweerga supersnel afgehandeld moesten worden, want die mensen zitten met smart te wachten op dat geld! Anders kunnen ze hun goede werk niet doen en al die kinderen helpen!

Je kunt lullen als Brugman en met allerlei redelijke argumenten aankomen waarom iemand zich anders moet gedragen.


Maar als iemand het niet voelt, vergeet het dan maar. Attila de Accountant voelde die dag iets. (Ja, ook boekhouders hebben gevoel. ;-) Over onbewuste overtuigingen gesproken....) Hij werd overweldigd door een voor hem onbekende wereld en realiseerde zich dat hij die door zijn gedrag wezenlijk moeilijker maakte.

Je kunt zeggen dat het altijd om mensen gaat, maar dat zien en voelen heeft veel meer effect. 


Zullen we wat minder praten vanachter ons bureau en meer zien en voelen in de buitenwereld? Daar gebeurt het namelijk. Daar leven de mensen waar we het uiteindelijk allemaal voor doen.