woensdag 29 augustus 2012

Van geluk bezorgen, krijg je nooit genoeg

Vorige week heb ik 'Delivering Happiness' gelezen. Een boek van Tony Hsieh, één van de oprichters van Zappos. Het had een 'Seth Godin effect' op mij. Daar bedoel ik mee dat ik dan begin te denken dat het echt mogelijk is om zoiets bijzonders te bouwen. Je voelt de vlinders in je buik. Maar je ziet de cynici al klaar staan - zwaar bewapend.

Is het echt waar dat mensen alleen maar uit zijn op hun eigenbelang?

Delivering Happines-Zappos-Tony Hsieh
Als je 'Delivering Happiness' leest, krijg je stellig de indruk van niet. Dan lijkt het alsof het gaat om samen een avontuur beleven. Iets voor elkaar over hebben. Op elkaar kunnen bouwen en vertrouwen.

Natuurlijk geeft jou dat vervolgens een fijn gevoel. Dat is dus je eigenbelang. Maar als je leest wat mensen daar allemaal voor gegeven en beleefd hebben (aan en met elkaar!). Onvoorstelbaar. Geweldig.

Vriendschap en werk gaan hand in hand.

Dat is echt wel blijven hangen na het lezen van dit boek van Tony Hsieh. Je hoort zo vaak dat je privé en zakelijk niet moet mengen. Maar de mensen die bij Zappos werken, geven dusdanig veel om elkaar en het bedrijf en haar klanten dat ze niet anders kúnnen.

Niets zo verslavend als mensen om je heen die hetzelfde wereldbeeld delen én ernaar handelen.

Zoals Tony zegt: "You've gotta love the game. To become really good, you need to live it and sleep it." Dat is dus niet van 9 tot 5. Dan ben je alleen maar aan het werk. 

Bij Zappos maken ze hun droom waar. Iedere dag weer.

Stel je voor dat je daar onderdeel van uitmaakt, bijdraagt, meebouwt, uitbouwt. Krijg jij daar nou ook vlinders van in je buik?

Natuurlijk is het keihard werken. Sterker, aan een droom werken, is veel moeilijker dan 'gewoon' werken.

Als jij je hart en ziel durft mee te nemen naar je werk, staat je een hoop cynisme te wachten. Seth Godin zegt terecht: "The reason they want you to fit in is that once you do, they can ignore you."

Zeker in Nederland moet je niet te veel je hoofd boven het maaiveld uitsteken. "Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg!"

Nou, ik heb besloten dat ik ontzettend, heel erg, verschrikkelijk gek ga doen! En jij?

zondag 26 augustus 2012

Gatver, alweer zo'n verkoper....

De telefoon gaat. 'Nummer onbekend'. Hmm. Zal vast weer iemand zijn die iets te slijten heeft. Maar het kan ook iets veel leukers zijn natuurlijk. Ik neem op en zeg duidelijk en vrolijk: "Goedemorgen, Bureau BM, met Sonja van Vuren."

"Goedemorgen. U spreekt met Jan met De Korte Achternaam en ik ben op zoek naar
Sonja van Vuren."

Zucht. Meteen fout 1 te pakken. Maar ik zeg zo vriendelijk mogelijk:

"Daar spreekt u mee."

"Oh, sorry, neem me niet kwalijk."

Fout 2. Hij zit meteen in een verdedigende positie.

Het is duidelijk. Hier moet ik zo snel mogelijk vanaf. En dat terwijl ik nog niet eens weet wat ie wil en wat ie verkoopt.

Als ik m'n mond hou en de stilte een paar tergende seconden duurt, gaat hij aarzelend verder:

"Gisteren heb ik gebeld en gehoord dat u over de marketing gaat. Ons bedrijf geeft marketing trainingen en....."

Fout 3. Meteen over je eigen bedrijf beginnen. Wie zegt dat wij marketing trainingen nodig hebben?!

Ik droom weg terwijl De Korte Achternaam zijn script opdreunt. Stel je voor dat je zo gebeld zou worden:

"Goedemorgen, mevrouw Van Vuren! Wij van De Lange Marketing Opleidingen volgen u en uw bedrijf al een tijdje en er zijn ons een paar dingen opgevallen die we graag met u zouden willen delen. Hopelijk heeft u er wat aan. Ik val misschien met de deur in huis, maar heeft u een paar minuten de tijd?"


Waarachtig, wat is dit?! "Nou, u maakt me op deze manier wel nieuwsgierig, moet ik zeggen."

Hij lacht een warme lach en warempel, heb ik toch zomaar een daadwerkelijk leuk gesprek met een verkoper. Herstel, met een mens. Ik ga hem steeds aardiger vinden.

Tijdens ons gesprek zoek ik in Twitter en zie dat hij een account heeft. Ook hier word ik niet teleurgesteld. Een leuk, actief Twitter account met interactie, quotes, tips en af en toe wat promotie. Prima mix.

De conclusie aan het eind van het gesprek is dat hij op dit moment niets voor ons kan betekenen, maar ik heb al op de Twitter 'follow' button geklikt. Want wie weet, hebben anderen er wel wat aan. Ik tik m'n tweet over hem al.....


"Hallo, mevrouw Van Vuren, bent u daar nog?"

Ehh, nee, ik ben al weg. Allang. De droom is namelijk veel fijner dan de werkelijkheid.

woensdag 22 augustus 2012

Een ondernemer, Seth Godin en ik

Het is druk deze avond. En warm. Het begint te schemeren als ik een ondernemer tegen het lijf loop die net als ik even behoefte heeft aan wat afzondering. We staan langs het water en raken in gesprek.

tekstschrijver-tekstschrijven-blogger
O(ndernemer): "Wat praat jij gedreven zeg. Heb je wel eens van Seth Godin gehoord?"

S(onja): "Die man is een grote inspiratiebron! Voor jou ook?"

O: "Twee jaar geleden was hij in Antwerpen. Kleine, bescheiden man op een groot podium. Na afloop nam hij echt de tijd voor iedereen die een handtekening wilde. Indrukwekkend."


S: "Wat heb je meegenomen van hem die dag?"

O: "Dat ik geen manager moet zijn, maar een leider. Dat ik niet moet zeggen wat mensen moeten doen. Ik moet richting geven, maar man, wat is dat moeilijk."

S: "Waarom?"

O: "Om heel eerlijk te zijn, ik weet niet zo goed waar ik mee bezig ben, waar ik voor sta. Zo iemand wil niemand volgen natuurlijk. Zo ontstaat er nooit een 'tribe', zoals Godin dat noemt.
Ik voel dat wat ie zegt klopt, maar ik krijg er geen vat op. Iedere dag word ik weer opgeslorpt door.... nou ja, je kent dat wel, de dagelijkse dingen. En hup, dan ben ik voordat ik 't weet weer aan 't managen. Bemoei ik me met dingen die ik juist los moet laten."

S: "Wat vinden je mensen van de ideeën van Seth?"

O na een korte stilte: "Die denken 'daar heb je hem weer'. Ik kom wel 'ns vaker met iets aanzetten namelijk. Dan hoop ik dat zij het oppakken. Ik heb geen zin om aan een dood paard te trekken. Dus als het niet werkt, verzin ik wat anders."

S: "Maar je zei net dat jij het zelf ook niet weet. Dus dan ben jij ook een dood paard?"

O lachend: "Nou, bedankt he!" Stilte. "Maar je hebt wel gelijk natuurlijk."

S: "Wat wil je nou het allerliefste?"

O: "Ik wil graag samen met m'n mensen méér bereiken voor onze klanten. Maar aan de andere kant heb ik het gevoel dat medewerkers me juist in de weg staan. Ik zie je kijken, okay, ik sta hún ook in de weg. Maar ja, wat dan? Wat moet ik? Collega ondernemers praten er niet veel anders over hoor."

S: "Seth zegt niet voor niks dat het concept eenvoudig is, maar de uitvoering moeilijk. Ik denk dat de essentie van wat hij zegt, dat het in deze tijd om connecties gaat, heel erg waar is. Je hebt niet een product of dienst en vervolgens kijk je met wie je dat bij wie kunt slijten. Je hebt mensen om je heen die jouw wereldbeeld delen, je betekent wat voor ze, ze betekenen wat voor elkaar en het bijproduct daarvan is geld verdienen. Dus je gaat uit van de connectie en daarna, misschien, een transactie. Niet andersom."

O: "Oh joh, is dat alles wat ik moet doen?! Nou, vanaf nu wordt het dus héél makkelijk...."
We moeten er allebei hard om lachen.

O met een knipoog: "Mag ik even wat mannelijks zeggen? Het is niet stoer om je hart op tafel te leggen. Je kwetsbaar op te stellen. Maar ik snap dat je er op die manier ook niet achter komt hoe anderen werkelijk denken en of ze jouw ideeën delen. Daarvoor zul je toch meer open moeten zijn."


S: "Mensen zullen op je hart trappen. Maar dan is in ieder geval meteen duidelijk dat je weg moet wezen.
Als we er omheen draaien, lijkt het misschien alsof we bij elkaar passen. Dan ga je aan de gang met elkaar en wordt later pijnlijk duidelijk dat het toch net even iets anders zit. Als er tegen die tijd een bepaalde financiële afhankelijkheid is, dan is het heel moeilijk om de relatie te verbreken."


We besluiten terug te keren naar het gezelschap en gaan ieder ons weegs. Maar we hebben elkaars kaartje in onze broekzakken. Het voelt warm. Niet alleen vanwege het mooie weer.

zondag 19 augustus 2012

Het gaat niet om een transactie, maar om vertrouwen

Tekstschrijver-tekstschrijven-blogger
Tegenwoordig is alles een transactie. Als ik jou iets gegeven heb, dan sta je bij mij in het krijt. Dan 'verdien' ik het om wat terug te krijgen. Wat meteen duidelijk maakt waarom je eigenlijk iets gegeven hebt. Niet om iets te geven, maar om er zelf beter van te worden.

Het is dé reden waarom zoveel bedrijven mislukken op Social Media. 

Tenminste, vanuit hun perspectief. Niet vanuit het oorspronkelijke waarom van Social Media:
in contact komen met gelijkgestemden.

Een transactie is heel iets anders dan contact.

Beginnen vanuit de transactie is de omgekeerde wereld. Stel je voor dat een wildvreemde jou op straat aanspreekt om zijn of haar product/dienst krachtig kenbaar te maken.

Ik hoor je denken: wat is dat voor een gek?!

En dat is het ook: gek. Bedrijven, marketeers en ook zzp'ers en freelancers doen het echter aan de lopende band op Social Media. Het lijkt alsof het digitale karakter ervan schaamtelozer maakt.

Ik ken je toch niet echt, wie ben jij nou helemaal? 

Tekstschrijver-tekstschrijven-blogger
Dus laat ik maar snel proberen mijn product/dienst door jouw strot te duwen, nadat ik je een gratis e-book heb laten downloaden wat eigenlijk een verkooppraatje is. I win. You lose. Goeie deal, toch?!

In de offline wereld zal er ook vaak zat zo gedacht worden. 

Maar als er een mens letterlijk tegenover je zit, wordt het toch ietwat lastiger zo onbeschoft te zijn. Je zegt niet:

"Koop wat ik te bieden heb, anders ontvolg ik je meteen weer." 

Mensen zijn net zo ongeïnteresseerd in jou als jij in hen hoor. Realiseer je je dat wel?

Paradoxaal genoeg zorgt al die Social Media juist voor nog meer desinteresse.

Dat kan ook niet anders als je overspoeld wordt door informatie. 'Negeren' is hét woord van deze tijd. En het is de broodnodige zelfbescherming.

Maar stel je voor dat iemand écht interesse in je heeft. 

Omdat je hetzelfde wereldbeeld deelt. Van dezelfde dingen houdt. Om dezelfde dingen geeft.
Je merkt dat je goed bij elkaar past, bij dezelfde groep hoort. Als ik op een bepaald moment
nodig heb wat jij te bieden hebt, dan is er niemand anders.

Dan hoef ik niet te Google'n. Er is maar één optie.... jij. Want ik ken je en vertrouw je en koop daarom graag van je.

Tekstschrijver-tekstschrijven-blogger

woensdag 15 augustus 2012

Tijd? Doe het weg en krijg er meer van!

tekstschrijver-tekstschrijven-blogger-Sonja van Vuren
Tijd is overal. Niet alleen door klokken, een horloge om je pols, de cijfers rechts bovenin je computerscherm en je agenda. We praten veel over tijd. We leven naar tijd. Alles heeft een bepaalde tijd. Vaak hebben we het gevoel dat we ergens te laat mee zijn.

Aan de ene kant is tijd een houvast. Aan de andere kant een keurslijf.

Tijd is een ordenend principe. Hoe complexer de samenleving, hoe meer je ervan nodig hebt. Aan de ervaring van tijd is echter wel te sleutelen:

  • Draag geen horloge meer. Tijd is op zoveel plekken voorradig. Maar dat merk je pas als je die tijd niet meer om je pols hebt.
  • Doe klokken weg. Onwillekeurig kijk je er steeds op en dat maakt je continu bewust van de tijd. Het zal je opvallen hoe vaak je er eigenlijk naar kijkt, juist als ze er niet meer hangen.
  • Eet als je honger hebt. Als steeds rond 11 uur je maag rammelt, geeft je lichaam aan dat het tijd is om wat te eten. Je lichaam weet beter wanneer je iets nodig hebt dan de klok.
  • Dwing jezelf die ene avond niet om dat spannende boek weg te leggen omdat het slaaptijd is. Grote kans dat het maar door je hoofd blijft spoken en je niet in slaap valt. Mentaal ben je nog te alert om te slapen, dus kun je beter genieten van verder lezen.

Ritme is heel belangrijk voor je lichamelijke en geestelijke gezondheid. Maar dan gaat het vooral om je waak- en slaapritme en de globale indeling van je dag. Daarbinnen kun je best wat flexibeler zijn.
tekstschrijver-tekstschrijven-blogger-Sonja van Vuren

Minder met tijd bezig zijn = minder stress.


Je kent dat wel, dat je heerlijk bezig bent geweest, plotseling op de klok kijkt en schrikt. "O jee, is het al zó laat!"

Als we het ene doen, vinden we dat we eigenlijk het andere hadden moeten doen. Zeker als we met iets leuks bezig zijn. "Nu blijft wel de strijk liggen." "Nou ga ik weer het snoeiwerk in de tuin niet doen." Waardoor je minder geniet van wat je NU aan het doen bent.

Leven in het NU is moeilijk met de huidige overvloed aan keuzemogelijkheden.

Daardoor word je je alleen maar nog bewuster van de tijd. Die voelt beperkt als je nog zóveel wilt doen. Het legt je eerder lam dan dat je er actief van wordt. Want als je niet weet waarvoor je moet kiezen, doe je niks. Of doe je wat je doet maar half. Omdat je ondertussen denkt aan al het andere wat je ook had kunnen doen in plaats van....

Steeds met volledige aandacht doen wat je NU aan het doen bent.

Dat is ontzettend moeilijk. Voordat je het weet ben je afgeleid, denk je aan iets anders. Gaan je gedachten naar wat je hierna moet doen. Of naar iets vervelends wat gisteren gebeurd is. Maar al oefenend zul je merken dat hoe meer je in het NU leeft, hoe meer tijd je lijkt te hebben.

De tijd kan een blok aan je been zijn of een elastiek wat je uitrekt.

Allebei slijten ze en houden ze een keer op. Universele tijd is eindeloos, maar jouw levenstijd is beperkt. Alleen is spelen met een elastiekje leuker dan zeulen met een blok.

zondag 12 augustus 2012

Geluk is dingen doen die ertoe doen

"Making positive change is addictive. Doing things that matter to people will change your life forever, for the better." Dit is een uitspraak van Seth Godin, een hele bekende marketeer en ondernemer die talloze boeken geschreven heeft. 

Als je iets doet, als bedrijf of individu, wat makkelijk door anderen gedaan kan worden, dan is er altijd een goedkopere optie. Dan zit je in 'the race to the bottom', zoals Seth Godin dat noemt en zijn je dagen geteld.

Je kunt beter in 'the race to the top' zitten: 

  • Onderscheidend zijn.
  • Het verschil durven maken, steeds weer.
  • Falen, balen en weer doorgaan.
  • Mensen en ideeën met elkaar in verbinding brengen.
  • In staat zijn een 'tribe' te bouwen van mensen met hetzelfde wereldbeeld.

Dat kan alleen als je het huidige tijdgewricht begrijpt. 

Maar alleen snappen hoe het nu werkt, is niet genoeg. Je moet ook inzien welke tactieken daar bij passen. Vervolgens moet je die tactieken goed, consistent en consequent uitvoeren.

Maar het zijn geen trucjes. Het werkt alleen als je een verhaal vertelt wat uit je hart komt.

Iedereen wil in zijn hart geraakt worden, het gevoel hebben begrepen te worden. Dat is een basale menselijke behoefte. 

Seth Godin
Als je zo'n connectie maakt, krijg je een band en hoor je bij elkaar. Je vormt een bepaalde groep of 'tribe', zoals Seth Godin het noemt.

Vind iets wat de moeite waard is om te veranderen, waar je om geeft en zet een beweging in gang.

Kom in contact met de groep die zich onbegrepen voelt en verlangt naar die verandering. Die mensen hoef je niet te overtuigen. Ze verlangen er al naar. Ze wachten alleen nog op een richtinggever. Ben jij dat?

Wanneer neem je de leiding? 3 vragen:

  • Wie raakt er overstuur van?
    Als niemand zich er druk om maakt, dan ben je niet bezig de status quo te veranderen. En dat is juist de bedoeling als je een beweging in gang wilt zetten.
  • Wie verbind je met elkaar?
    Voor veel mensen is dat het belangrijkst - met gelijkgestemden in aanraking komen.
  • Wie leid je?
    Het gaat dus niet om de feitelijkheden van wat je doet, maar om de mensen die er belang bij hebben.

Hoe neem je de leiding?

  • Je daagt uit wat gangbaar is.
  • Je creëert een bepaalde cultuur die duidelijk maakt wanneer je erbij hoort en wanneer dus niet.
  • Je bent heel nieuwsgierig. Niet alleen naar je eigen groep, maar ook naar de wereld daarbuiten.
  • Je verbindt mensen. Mensen willen voelen dat ze belangrijk zijn. Dat ze ertoe doen.
  • Je hebt uitstraling - omdat je de leiding durft te nemen (niet andersom).
  • Je bent gecommitteerd. Het is geen bevlieging. Je gaat er helemaal voor.

Durf jij iets te doen wat ertoe doet en waar je gepassioneerd over bent? Blijf je aarzelen of neem je de leiding? Het is heel belangrijk. Het is nodig. Waar wacht je op?

donderdag 9 augustus 2012

Waarom jij helemaal niet op zoek bent naar een andere baan

Je bent in de dertig. Rond de veertig. Je zit al vele jaren bij hetzelfde, leuke bedrijf. Fijne collega's, gevarieerd werk. Toch knaagt er iets. Je luistert vaak naar BNR. Mensen met goede ideeën. De opmars van ZZP'ers. Doe jij iets niet wat je wel zou moeten doen?

Als je sommige media moet geloven, dan is de werknemer die ergens lang en naar tevredenheid werkt, een uitstervend ras.

Voortaan stappen we iedere paar jaar over naar een ander bedrijf. Want we willen steeds uitgedaagd worden. Nieuwe dingen leren en doen. Zeker de jonge generatie van nu.

Maar waarom zouden nieuwe uitdagingen en dezelfde werkgever niet samen kunnen gaan?

tekstschrijven-tekstschrijver-blogger
Ik denk dat het juist een uitdaging is om continu fris en alert blijven te combineren met jarenlange kennis en ervaring. Blijkbaar is dat lastig. Mensen werken ergens een paar jaar, beginnen de ins en outs te kennen en krijgen het gevoel dat ze verorberd worden door het grote, boze monster dat sleur heet en afstomping veroorzaakt.

Voeg je diepgaande waarde toe als je steeds maar een paar jaar ergens werkt?

  • Inwerken kost tijd. Al zit je nieuwe baan in dezelfde sector, ieder bedrijf en haar klanten zijn anders. 
  • Je moet krediet en een 'trackrecord' opbouwen. Zelfs de meest hippe organisaties hebben moeite met mensen die al in de eerste weken en maanden 'wel even zullen laten zien hoe het beter kan'. 
  • Mensen hebben van nature weerstand tegen verandering. Jij ook hoor. Echt waar. Want je bent een mens. Iedere paar jaar weer opnieuw iets opbouwen, vraagt dus veel. En niet alleen van jou.
  • Je kunt wel van alles willen, uiteindelijk moet je er gezamenlijk voor staan en gaan. Dat kost tijd. Maar jij hebt haast, omdat je over een paar jaar weer de volgende, spannende stap wilt maken. Gedrag veranderen lukt je echter niet met een paar keer zeggen dat mensen iets op een andere manier moeten doen. Kijk maar naar jezelf.....

Het belang van levenservaring en kennis van zaken wordt onderschat.

tekstschrijven-tekstschrijver-blogger
Jong en slim zijn, met een goede opleiding en een Hollandse grote mond, is niet genoeg. Een uitstekende springplank, maar je moet het water nog voelen. Leren zwemmen in de dagelijkse, harde realiteit van het zakenleven. Daar zijn nou eenmaal ook wat badmeesters en ervaren zwemmers bij nodig.

"Maar dan begin ik toch gewoon voor mezelf? Kan ik het lekker op mijn manier doen!"

Zijn al die ZZP'ers succesvolle ondernemers? Met 'hun manier' die ontzettend goed blijkt te werken? Natuurlijk niet. Onder hen heerst veel verborgen werkloosheid. Velen zitten met hun inkomen onder het bestaans-minimum. Zeker in de economisch lastige tijden van vandaag en daarnaast: de concurrentie is moordend. De nieuwe armen hebben een baan.

We willen via de kortste weg naar welvaart. Het is toch niet meer van deze tijd dat je er moeite voor moet doen?!

Hier wringt niet alleen een generatieschoen, maar ook die van het tijdsgewricht waarin we leven. Die lijkt Amerikaans: alles kan, als je het maar écht wilt en als het je niet lukt, heb je dat alleen maar aan jezelf te wijten.

Een mentaliteit die prima past in welvarende, overvloedige tijden. 

Maar wat als de economische motor hapert? Als een overheid slecht beleid voert? Als bepaalde sectoren massaal de zakken vullen?

Verwijten wij diegenen die er niets aan kunnen doen, maar wel ongewild de consequenties ervaren, dat het mislukkelingen zijn? De meer dan 50% Spaanse jongeren die momenteel werkloos is, denkt daar een stuk genuanceerder over.


tekstschrijven-tekstschrijver-blogger
Die vaste, leuke baan is eigenlijk zo gek nog niet.

Als je wilt, kun je er iedere dag een feestje van maken. Want er zijn zat kansen en nieuwe mogelijkheden. Alleen zie je ze niet zo goed, omdat ze in een vertrouwde omgeving liggen, waar je aan gewend bent.

Nu je beter kijkt, krijg je er weer meer zin in. Wat doe je nou moeilijk? Dit is, wordt en blijft jouw ideale werkplek!

woensdag 1 augustus 2012

Wees aardig als je middelmatig wilt zijn

Aardig gevonden willen worden. Het is een veel voorkomende kwaal. Zeker onder vrouwen. 
Ach ja, wat geeft het, zou je kunnen denken. Inderdaad. Maar het heeft een heel groot nadelig neveneffect:

Aardig gevonden willen worden, leidt tot middelmatigheid.

  • Als je nooit iemand voor het hoofd wil stoten. 
  • Als je altijd met iedereen rekening wilt houden. 
  • Als je al te hulp schiet voordat er hulp nodig is.
  • Als je ergens tegenin gaat, maar uiteindelijk toch doet wat de ander wil.

Wat krijg je dan? Een krampachtig iemand zonder mening die met alle winden meewaait.

Okay, je bent ontzettend aardig, maar verder hebben we niks aan je.

Want je kunt niks bijleren. Geen nieuwe ideeën bedenken. Niet het verschil maken. Omdat je hersencapaciteit continu opgesoupeerd wordt door je obsessie met.... aardig-zijn.

Je zet jezelf voortdurend onder druk en bent doodsbang dat je door de mand zult vallen. 

Want eigenlijk ben je helemaal niet zo aardig, vind je zelf. Je schiet soms onverhoeds fel uit je slof. (Hoe zou dat toch komen?) Waarna je je natuurlijk ongelooflijk schuldig voelt en nóg aardiger wilt zijn.

Met 'wel aardig' zeg je eigenlijk 'niet zo interessant'. 

Het maakt je onopvallend. Waarom zou je jouw mening vragen? Jij vindt toch alles best. 

Eigenlijk vind je dat natuurlijk niet. En dat lekt eruit. Via je lichaamstaal, gezichtsuitdrukking, de manier waarop je iets zegt.

Die discrepantie tussen wat je zegt en uitstraalt, voelen mensen aan en vinden ze niet zo.... ehh.... aardig.

Maar stoppen met je aardigheidsverslaving is doodeng. Stop dus in het klein. Probeer het een keer, nog een keer en weer. Wees ondertussen aardig voor jezelf. Gun ook jezelf de ruimte die je zo royaal aan anderen geeft.

En verrek, blijk je nog écht aardig te zijn ook! ;-)