Waarom jij helemaal niet op zoek bent naar een andere baan

Je bent in de dertig. Rond de veertig. Je zit al vele jaren bij hetzelfde, leuke bedrijf. Fijne collega's, gevarieerd werk. Toch knaagt er iets. Je luistert vaak naar BNR. Mensen met goede ideeën. De opmars van ZZP'ers. Doe jij iets niet wat je wel zou moeten doen?

Als je sommige media moet geloven, dan is de werknemer die ergens lang en naar tevredenheid werkt, een uitstervend ras.

Voortaan stappen we iedere paar jaar over naar een ander bedrijf. Want we willen steeds uitgedaagd worden. Nieuwe dingen leren en doen. Zeker de jonge generatie van nu.

Maar waarom zouden nieuwe uitdagingen en dezelfde werkgever niet samen kunnen gaan?

Ik denk dat het juist een uitdaging is om continu fris en alert blijven te combineren met jarenlange kennis en ervaring. Blijkbaar is dat lastig. Mensen werken ergens een paar jaar, beginnen de ins en outs te kennen en krijgen het gevoel dat ze verorberd worden door het grote, boze monster dat sleur heet en afstomping veroorzaakt.

Voeg je diepgaande waarde toe als je steeds maar een paar jaar ergens werkt?

• Inwerken kost tijd. Al zit je nieuwe baan in dezelfde sector, ieder bedrijf en haar klanten zijn anders. 
• Je moet krediet en een 'trackrecord' opbouwen. Zelfs de meest hippe organisaties hebben moeite met mensen die al in de eerste weken en maanden 'wel even zullen laten zien hoe het beter kan'. 
• Mensen hebben van nature weerstand tegen verandering. Jij ook hoor. Echt waar. Want je bent een mens. Iedere paar jaar weer opnieuw iets opbouwen, vraagt dus veel. En niet alleen van jou.
• Je kunt wel van alles willen, uiteindelijk moet je er gezamenlijk voor staan en gaan. Dat kost tijd. Maar jij hebt haast, omdat je over een paar jaar weer de volgende, spannende stap wilt maken. Gedrag veranderen lukt je echter niet met een paar keer zeggen dat mensen iets op een andere manier moeten doen. Kijk maar naar jezelf.....

Het belang van levenservaring en kennis van zaken wordt onderschat.

Jong en slim zijn, met een goede opleiding en een Hollandse grote mond, is niet genoeg. Een uitstekende springplank, maar je moet het water nog voelen. Leren zwemmen in de dagelijkse, harde realiteit van het zakenleven. Daar zijn nou eenmaal ook wat badmeesters en ervaren zwemmers bij nodig.

"Maar dan begin ik toch gewoon voor mezelf? Kan ik het lekker op mijn manier doen!"

Zijn al die ZZP'ers succesvolle ondernemers? Met 'hun manier' die ontzettend goed blijkt te werken? Natuurlijk niet. Onder hen heerst veel verborgen werkloosheid. Velen zitten met hun inkomen onder het bestaans-minimum. Zeker in de economisch lastige tijden van vandaag en daarnaast: de concurrentie is moordend. De nieuwe armen hebben een baan.

We willen via de kortste weg naar welvaart. Het is toch niet meer van deze tijd dat je er moeite voor moet doen?!

Hier wringt niet alleen een generatieschoen, maar ook die van het tijdsgewricht waarin we leven. Die lijkt Amerikaans: alles kan, als je het maar écht wilt en als het je niet lukt, heb je dat alleen maar aan jezelf te wijten.

Een mentaliteit die prima past in welvarende, overvloedige tijden. 

Maar wat als de economische motor hapert? Als een overheid slecht beleid voert? Als bepaalde sectoren massaal de zakken vullen?

Verwijten wij diegenen die er niets aan kunnen doen, maar wel ongewild de consequenties ervaren, dat het mislukkelingen zijn? De meer dan 50% Spaanse jongeren die momenteel werkloos is, denkt daar een stuk genuanceerder over.

Die vaste, leuke baan is eigenlijk zo gek nog niet.

Als je wilt, kun je er iedere dag een feestje van maken. Want er zijn zat kansen en nieuwe mogelijkheden. Alleen zie je ze niet zo goed, omdat ze in een vertrouwde omgeving liggen, waar je aan gewend bent.

Nu je beter kijkt, krijg je er weer meer zin in. Wat doe je nou moeilijk? Dit is, wordt en blijft jouw ideale werkplek!