Een ondernemer, Seth Godin en ik

Het is druk deze avond. En warm. Het begint te schemeren als ik een ondernemer tegen het lijf loop die net als ik even behoefte heeft aan wat afzondering. We staan langs het water en raken in gesprek.

O(ndernemer): "Wat praat jij gedreven zeg. Heb je wel eens van Seth Godin gehoord?"

S(onja): "Die man is een grote inspiratiebron! Voor jou ook?"

O: "Twee jaar geleden was hij in Antwerpen. Kleine, bescheiden man op een groot podium. Na afloop nam hij echt de tijd voor iedereen die een handtekening wilde. Indrukwekkend."


S: "Wat heb je meegenomen van hem die dag?"

O: "Dat ik geen manager moet zijn, maar een leider. Dat ik niet moet zeggen wat mensen moeten doen. Ik moet richting geven, maar man, wat is dat moeilijk."

S: "Waarom?"

O: "Om heel eerlijk te zijn, ik weet niet zo goed waar ik mee bezig ben, waar ik voor sta. Zo iemand wil niemand volgen natuurlijk. Zo ontstaat er nooit een 'tribe', zoals Godin dat noemt.
Ik voel dat wat ie zegt klopt, maar ik krijg er geen vat op. Iedere dag word ik weer opgeslorpt door.... nou ja, je kent dat wel, de dagelijkse dingen. En hup, dan ben ik voordat ik 't weet weer aan 't managen. Bemoei ik me met dingen die ik juist los moet laten."

S: "Wat vinden je mensen van de ideeën van Seth?"

O na een korte stilte: "Die denken 'daar heb je hem weer'. Ik kom wel 'ns vaker met iets aanzetten namelijk. Dan hoop ik dat zij het oppakken. Ik heb geen zin om aan een dood paard te trekken. Dus als het niet werkt, verzin ik wat anders."

S: "Maar je zei net dat jij het zelf ook niet weet. Dus dan ben jij ook een dood paard?"

O lachend: "Nou, bedankt he!" Stilte. "Maar je hebt wel gelijk natuurlijk."

S: "Wat wil je nou het allerliefste?"

O: "Ik wil graag samen met m'n mensen méér bereiken voor onze klanten. Maar aan de andere kant heb ik het gevoel dat medewerkers me juist in de weg staan. Ik zie je kijken, okay, ik sta hún ook in de weg. Maar ja, wat dan? Wat moet ik? Collega ondernemers praten er niet veel anders over hoor."

S: "Seth zegt niet voor niks dat het concept eenvoudig is, maar de uitvoering moeilijk. Ik denk dat de essentie van wat hij zegt, dat het in deze tijd om connecties gaat, heel erg waar is. Je hebt niet een product of dienst en vervolgens kijk je met wie je dat bij wie kunt slijten. Je hebt mensen om je heen die jouw wereldbeeld delen, je betekent wat voor ze, ze betekenen wat voor elkaar en het bijproduct daarvan is geld verdienen. Dus je gaat uit van de connectie en daarna, misschien, een transactie. Niet andersom."

O: "Oh joh, is dat alles wat ik moet doen?! Nou, vanaf nu wordt het dus héél makkelijk...."
We moeten er allebei hard om lachen.

O met een knipoog: "Mag ik even wat mannelijks zeggen? Het is niet stoer om je hart op tafel te leggen. Je kwetsbaar op te stellen. Maar ik snap dat je er op die manier ook niet achter komt hoe anderen werkelijk denken en of ze jouw ideeën delen. Daarvoor zul je toch meer open moeten zijn."


S: "Mensen zullen op je hart trappen. Maar dan is in ieder geval meteen duidelijk dat je weg moet wezen.
Als we er omheen draaien, lijkt het misschien alsof we bij elkaar passen. Dan ga je aan de gang met elkaar en wordt later pijnlijk duidelijk dat het toch net even iets anders zit. Als er tegen die tijd een bepaalde financiële afhankelijkheid is, dan is het heel moeilijk om de relatie te verbreken."


We besluiten terug te keren naar het gezelschap en gaan ieder ons weegs. Maar we hebben elkaars kaartje in onze broekzakken. Het voelt warm. Niet alleen vanwege het mooie weer.