Pas op voor het grote gevaar van 'maar'!

Hoe vaak zeg jij 'maar'? Wat maakt dat uit, zeg je nu misschien. Er zijn veel woorden die je regelmatig gebruikt. Dus waarom extra aandacht voor 'maar'?

Het gaat niet om het woord op zich. Context schept betekenis.

• Heb je het gevoel dat je vastgelopen bent? 
• Kost wat je doet meer energie dan het oplevert?
• Heb je een prachtig doel voor ogen, maar valt het nemen van de benodigde stappen je steeds zwaarder?

Dan wordt er waarschijnlijk veel 'ge-maar-t'.

Je weet waar je warm voor loopt. Wat jouw stip op de horizon is. Nooit voor 100% haalbaar dus - als je dat denkt, raak je gefrustreerd.

Een ideaal geeft energie.

Het biedt hoop. Je innerlijke motor blijft er moeiteloos op draaien.

Daarover geen spoor van twijfel.

Maar dan.... Dan denk je dat je compromissen moet sluiten die pijn doen, want:

• "Er zijn weinig mensen die hetzelfde willen als jij."
• "Je zult voor wereldvreemde idealist versleten worden."
• "Je kunt beter niet praten over wat je drijft."

Het is zakelijk slimmer om 'gewoon' te werken. "Het is al heel wat als je daar iets van je idealen in kwijt kunt."

Grotere stappen maken? Vergeet het of kwijn weg in dromenland.

Het proberen te vergeten, is echter als een deel van jezelf amputeren. Dat is niet makkelijk, pijnlijk en heeft op de lange termijn een verlammend effect.

Het sterke gevoel dat er iets niet klopt, redeneer je weg met argumenten die vaak met 'maar' beginnen - té vaak:

• Maar het zal wel aan mij als introvert/extrovert liggen dat het zoveel energie kost.
• Maar ik wil niet egoïstisch zijn.
• Maar ik geef om die mensen en zij om mij, dus hun mening is belangrijk.
• Maar het is begrijpelijk dat ze zo reageren hoor, want ik ben inderdaad ook te
  [vul maar in].
• Maar ik ben het probleem, dus daar moet ik eerst iets aan doen.

Stop. Stop hier even mee. 

Kijk naar wat er gebeurt.... Je huidige situatie levert blijkbaar veel 'maar-en' op. "Maar dat heb je toch altijd?"

Nou, nee dus. Alleen weet je dat niet, omdat je (nog) niet in een andere situatie zit. Iets wat je nog niet ervaren hebt, is moeilijk te vergelijken met wat je nu ervaart.

Het veelvuldig gebruiken van 'maar' is een aanwijzing. 

Je probeert jezelf iets aan te praten. Omdat je denkt dat er geen andere mogelijkheden zijn. Dat je, om in ieder geval kleine stappen te maken, jezelf blijkbaar geweld aan moet doen.

Je zo voelen, is niet goed. Nu niet en straks ook niet.

Luister maar naar je lijf. Je weet en voelt het eigenlijk allang. Je probeert iets weg te beredeneren wat juist al jouw aandacht verdient. 

Het is iets wat niets te maken heeft met "het gedurfd verleggen van je grenzen" en je comfortzone. Dat is enkel weer de zoveelste 'maar': 

"Maar ik moet toch uit mijn comfortzone stappen?"

Als het zoveel pijn doet dat je er fysiek last van hebt en het woord 'maar' je stalkt, dan leef je waarschijnlijk niet je eigen leven, maar de wensen van anderen. Die wensen zul je nooit volledig naar wens kunnen vervullen.

Want je bent gemaakt voor slechts één leven: dat van jou. Leef het!