Waarom ik niet van one-night-stands hou

Je benzinewagen rijdt niet op gas. Je gaat niet in de binnenstad wonen omdat het daar zo lekker rustig is. Als je hoge koorts hebt, moet je uitzieken. Logisch. Hartstikke logisch. Snapt iedereen. Maar in het zakenleven snappen we deze logica ineens niet meer.

Aandeelhoudersbelangen koesteren ten koste van de klant. Onlogischer kan niet.

Maar het spel wordt volop gespeeld. Meten is spelen. Zeker als je bonus ervan af hangt.

Ga je daar van samenwerken, voor de klant? Ja? Ha! Natuurlijk niet!

Als de context in het teken staat van onderlinge competitie ben je maar met één ding bezig: eigenbelang. Alle intelligentie, energie en moeite wordt daar in gestopt.

De klant blijft berooid achter.

Dat is wat er gebeurt als het doel van zakendoen aandeelhouderswaarde is. Geld, geld, geld verdienen.

De core business van ieder bedrijf is: goed voor je klanten zorgen.

Als hun belang wérkelijk centraal staat, verdien je geld. Ook als aandeelhouder, investeerder, eigenaar, werknemer. Ten koste van niemand. Ten bate van de samenleving.

Aandeelhouderswaarde is als een one-night-stand. Ik verdien een keer geld ten koste van jou. Maar de lange termijn is fucked-up.