Toen de klant nog een ui was....

Internet. Een zegen. Een kwelling. Een valkuil. Een enorme berg. Dat eerste vooral voor klanten. De rest wordt verzucht door leveranciers.

Want weet je nog, dat je geen moeite hoefde te doen voor klandizie?

Pre-internet-tijd. Je zat vlakbij. Dat was meer dan genoeg reden om bij jou te kopen.

Zucht. Life was good. Life was easy.

Tja. Het is grappig, dat geklaag van leveranciers. Want ze zijn toch zelf óók klant, consument. En wat doen ze zelf? Niet veel anders als hun eigen klanten.

Je zou zeggen: je bent dus ervaringsdeskundige - maak daar gebruik van!

Maar er gebeurt iets raars als je om half 9 het kantoor in schuifelt. Je laat je menszijn achter in de auto, op de fiets, in de trein of thuis. En daarmee ook je klant.

Doelgroepen. Persona's. Campagnes. Tabellen. Statistieken.

• Inlevingsvermogen. Huh? 
• Persoonlijke gesprekken. Huh? 
• Belangstellende telefoontjes. Huh? 
• Relevante Social Media. Huh?

Als je weer thuis bent, erger je je aan het opdringerige mailtje van bedrijf X. Wind je je op over 'sponsored tweets'. Smijt je de hoorn erop als je weer zo'n fijne digitale receptioniste aan de lijn krijgt.

Wat is hier aan de hand?

Thuis ben je weer mens. Laten we ons menszijn ook eens wat vaker meenemen naar het werk.

Worden (potentiële) klanten blij van. Serieus.