Weten wat je wilt? Ga op ontdekkingsreis!

Eind vorig jaar heb ik een vaste baan van bijna 15 jaar opgezegd. Een beslissing die me een paar jaar gekost heeft. Want als je dit niet meer wilt, wat wil je dan wel? Je moet toch weten wat je wilt, wat je 'passie' is? (brrrr, krijg 'passie' bijna niet meer uit m'n strot of toetsenbord) Je kunt niet zomaar ergens mee stoppen he. Er is een waslijst van uiterst 'cognitieve redenen' die dit standpunt stellig en ontluisterend onderbouwen. Je gevoel blijft beschaamd en teleurgesteld achter. Wat dacht je wel niet joh.... pffff....

Weten wat je wilt, is niet een puur cognitieve bezigheid. 

Het is een ontdekkingsreis. Dingen durven doen. Wat anders uitproberen. Op je bek gaan. Maar ook gekust worden. En de hele riedel nog een keer. En nog een keer. En nog een keer.

Daarom weten zoveel mensen niet wat ze willen. Omdat we in onze hoofden rondjes blijven draaien om onszelf en met elkaar. Eigenlijk niet eens 'onszelf', maar de vaste patronen die erin geslopen zijn. Dat krijg je van zoveel jaren oefenen.

Sinds januari 2013 ben ik aan het ont-oefenen. Aftasten. Nieuwe mensen en mogelijkheden aan het ontdekken. Waarom? 

Omdat ik niet precies weet wat ik wil, maar de richting glashelder is. Omdat ik niet precies weet wat ik nodig heb, maar wat ik wil geven overduidelijk is.

Richting hebben en weten wat je wilt geven, wat je ervoor over hebt.... Wat heb je eigenlijk nog meer nodig om tot actie over te gaan?

Het paradoxale is dus dat je daar pas achter komt nádat je die drastische beslissing hebt genomen. Waar je als de dood voor bent om te doen, zal je juist tot leven brengen áls je het doet.

Er is een nieuwe economische orde aan het ontstaan. Na jaren van steeds maar meer, meer, meer is de vertrouwde tredmolen abrupt tot stilstand gekomen. We liggen verdwaasd op onze rug en kijken duizelig omhoog. Het blijft maar draaien, want we kunnen onze ogen niet geloven. Simpelweg omdat we niet herkennen wat we zien.

Blijven we vol ongeloof en cynisme verlamd liggen of helpen we elkaar overeind en pakken we aan? Al weten we niet wat we nou precies beetpakken.

Kan best zijn dat je hard gegrepen wordt. Kan zijn dat je nog nooit zo lekker geknuffeld bent. Je over durven geven aan die omhelzing, betekent niet dat je naïef al je kennis en ervaring overboord gooit. Het is een revitaliseringsproces.

Je bent aan het groeien. Dat is zeker. Wat er precies groeit en hoe dat eruit zal zien, is onzeker. 

Is dat erg? Nee. Sterker, het is juist nodig. Het wel precies weten, betekent in bekende patronen denken en doen.

Die geijkte routes blijken niet meer te werken. Daarom verkeren we in een structurele crisis. Die verergert alleen maar met alle oude oplossingen die we er tegenaan blijven gooien.

Een aantal nieuwe oplossingen zullen gevonden en geabsorbeerd worden en het geheel transformeren. Ik wil onderdeel uitmaken van die opbouwende beweging.

De vorm waarin zal de komende tijd vanzelf duidelijk worden. 

Want dat is wat er gebeurt als je er niet alleen over schrijft en praat, maar volop aan het ontdekkingsreizen gaat. Met vertrouwen.