Hoe meer we met tijd bezig zijn, hoe minder er uit onze handen komt.
Want door je te haasten, besteed je aan wát je doet, minder aandacht. In je hoofd ben je namelijk alweer bezig met het volgende actiepunt.
- Mails langslopen.
- Twitter checken.
- LinkedIn bekijken.
- Nog boodschappen doen.
- Met vrienden afspreken.
enzovoorts
Van die 'losse eindjes' waar je steeds niet aan toe komt, maar die wel hardnekkig door je hoofd blijven spoken.
- De schuur moet nog geschilderd worden.
- De tuintegels verlangen naar de hogedrukspuit.
- De auto's hebben een wasbeurt nodig.
- De zolder moet opgeruimd worden.
- De administratie loopt te ver achter.
enzovoorts
Het tegenovergestelde is 'slow' leven.
En dat betekent niet traag en lui zijn. 'Slow' is weten wanneer je je écht moet haasten. Terwijl je ondertussen van binnen rustig blijft.
'Slow' is aandachtig en opmerkzaam zijn.
Het leven nu beleven, met al je zintuigen. In plaats van er oppervlakkig door geleefd worden. We rennen van het één naar het ander. Er zijn steeds nieuwe impulsen nodig. Genieten van diepgang en intensiteit is er niet bij. De moeite doen om iemand écht te leren kennen. Om wat je doet écht te ervaren. Met alles erop en eraan.
Niet alleen de tijd 'nemen', maar haar vooral 'geven'. En niet als een transactie 'investeren'.
Dat betekent: 'Wat krijg ik ervoor terug?' Als je voor jouw tijd iets terug wilt, sta je jezelf niet toe je ergens écht in te verdiepen. Want dan denk je: 'Zal het de investering waard zijn?' En dat weet je van tevoren nooit zeker, of het de tijd waard is.
Relaties kun je niet reduceren tot economische statistieken.
Als geld de voornaamste drijfveer is, verwordt alles tot economie. Kijk maar om je heen. Alles moet wat opleveren. Je moet overal beter van worden. Anders is het verspilling. Want tijd is geld. Als je erbij stilstaat hoe deze metafoor ons onbewust beïnvloedt....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten