Van mensen die anders zijn dan jij kun je veel meer leren

Soort zoekt soort. Een bekend gezegde. Maar ook: opposites attract. Met 'soortgenoten' hou je het over het algemeen langer uit, maar van 'die anderen' kun je veel meer leren.

Erger jij je ontzettend aan een bepaalde eigenschap van iemand? Kijk verder. Naar jezelf. Níet naar de ander.

Als je krachtig negatief reageert op bepaalde eigenschappen is dat meestal een reden om je terug te trekken, de ander af te wijzen, te veroordelen. Rubriceren en wegzetten. Gelukkig maar dat jij zelf niet zo bent.....

Maar wil je eigenlijk niet stiekem ook een beetje zijn zoals die ander?

Bijvoorbeeld. Je bent zelf een overdreven pietje precies. Die ander is (in jouw ogen) ontzettend slordig. Jij houdt er strikte fatsoensnormen op na. Als men zich daar niet aan houdt, nou, dan.... Dan deug je dus niet. Maar zou je eigenlijk zelf niet wat soepeler willen zijn?

Waarom veroordeel je iemand zo hard op één bepaalde eigenschap? 

Stel je voor dat iemand dat met jou zou doen. Vind je dat dan ook terecht? Tellen al je andere goede eigenschappen ineens niet meer mee?

Mijn ervaring is, dat leren van mensen die heel anders zijn dan jij, veel intenser is.

Op de één of andere manier brengt het je juist méér in balans. Omdat zij iets in jou laten zien wat ook te extreem is, daarom reageer je zo fel op de tegenovergestelde eigenschap. En overal waar 'te' voor staat.....

Probeer het eens wat langer vol te houden met mensen die wezenlijk anders zijn dan jij.

Het grappige is dat je vervolgens tot de ontdekking komt dat je meer met elkaar gemeen hebt dan je aanvankelijk dacht. Tenminste, dat is mij regelmatig overkomen. 

Omdat je de weerzin bewust opzij zet, zie je veel meer van die andere persoon. Je fixeert je niet meer op die ene irritante eigenschap. 

Alles wat je aandacht geeft, groeit. Geef het geen aandacht meer en het slinkt. Wonderbaarlijk snel. En leerzaam.