Bladeren wiegen en dwarrelen in de meest prachtige herfstkleuren in de wind. Hun tijd is geweest en kleurrijk nemen ze afscheid. Zo voelt het voor mij ook. Ik heb een vaste baan van ruim 14 jaar opgezegd om met intentie marketing aan de slag te gaan. "In deze tijd?!" hoor ik je denken. Ja, in deze tijd.
Is er ooit een 'goede tijd' om met iets nieuws te starten?
Ik weet niet hoe het jou vergaat of is vergaan, maar al vele jaren wil ik de sprong wagen en met m'n eigen visie de wereld instappen. Iedere keer diende zich echter weer een nieuw excuus aan.
Twijfelen aan jezelf. Anderen niet in de steek kunnen laten. Vrienden en familie die niet begrijpen dat je zoiets wilt. Slecht nieuws berichten. Vul maar aan - tot in het oneindige.
Er is altijd wel iets wat je tegenhoudt. Tenminste, als jij dat toelaat.
Daar zit 'm precies de kneep natuurlijk. De wereld is zoals jij hem waarneemt. Waar je aandacht aan geeft, groeit.
Concentreer je op wat jij allemaal niet kan en wat je wel kan, krijgt muis proporties. Terwijl je ondertussen verpletterd wordt door je zelf gecreëerde olifant.
De afgelopen tijd ben ik bezig geweest die muis vet te mesten.
En wat blijkt? Het is helemaal geen muis. Wat het dan wel is? Het 'is'. That's it. Voel het, zie het, ervaar het, koester het.
Het is een energie die allerlei vormen kan aannemen. Geef het een naam, plak er een sticker op en je beperkt jezelf direct.
Je moet het zíjn om het te ervaren. Dat kan alleen als je het toelaat.
Toelaten, kan alleen als je loslaat. Je oude vertrouwde denkgewoontes. Je zorgen over wat anderen van je vinden. Het verleden. Angst voor het onbekende.
Anders kom je vanzelf weer terecht in dat zichzelf versterkende, vicieuze excuuscirkeltje. Je maakt jezelf nog wijs ook dat het terecht is dat je het niet doet!
Hoe meer je loslaat, hoe meer je kunt geven en hoe voller het leven wordt.
Is dat genieten of is dat genieten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten