Wat heb je nou nog meer nodig?!

We wandelen langs de rivier. De zon schijnt. Een zwerm meeuwen bevolkt de lucht. Een containerschip torst zijn lading. Het is rustig op deze doordeweekse dag. Ik snuif de zilte lucht op. Gedachten helemaal hier en nu. In dit moment. Zo gelukkig en tevreden.

Op zulke momenten denk ik wel eens "wat heb je nou nog meer nodig?!" 

Als je echte liefde, gezondheid en een bepaalde mate van zekerheid hebt. Natuurlijk, alles kan zo veranderen. Er zijn geen garanties. Maar leven in het nu betekent dat je nu de dankbaarheid voelt.

Maar tevredenheid maakt ook lui.

Ze zeggen niet voor niets dat de beste verhalen worden geschreven vanuit ongeluk of gemis. Een verlangen naar meer of iets anders. Voor sommigen gaat het om geld, status, macht. Voor anderen heeft het met intellectuele uitdagingen te maken. Of een combinatie daarvan.

Het kan van alles zijn wat je wilt, veel of weinig - hoe dan ook, je wordt altijd weer ongedurig.

Je wilt wat doen, iets bereiken. Zinvol werk verzetten. Het gevoel hebben dat je werkelijk iets bijdraagt. Een hele menselijke behoefte.

Je betekenisloos voelen, is als een paria zijn. Daarom is langdurige werkloosheid voor zoveel mensen een kwelling. Je hoort er niet meer bij.

Het heeft ook iets met leeftijd te maken. Op een gegeven moment heb je niet meer 'alle tijd'.

Je voelt ineens een enorm reservoir aan energie wat je jarenlang onaangeroerd hebt gelaten. Dan is de vraag: ga je daar wat mee doen en zo ja, wat dan? Kun je nog iets uitproberen of ben je daar inmiddels te oud voor?

Als het mislukt, heb je een probleem.

Want al heeft de overheid het over langer doorwerken, werkgevers zien je liever niet komen als je de 45 gepasseerd bent (ligt er wel aan op welk functieniveau je zit). Dus blijf je dan maar doen wat je nu doet? Op zich voel je je daardoor in ieder geval nuttig. En je bent bezig. Het houdt je van de straat.

Straks hoef je er niet meer over na te denken, want dan is het echt te laat.

Maar dat duurt nog wel aardig wat jaren hoor. Laat je die jaren voorbij kabbelen of duik je in die energie? Al kabbelend doorgaan (als liefde, gezondheid en zekerheid op hun plaats blijven), geeft veel tevredenheid. Is dat hetzelfde als voldoening?


Als je huidige situatie nou verschrikkelijk was, is de keuze zo gemaakt. 

Je leven is echter helemaal prima. Niks mis mee. Wat zeur je nou? Zat anderen die zo met je zouden willen ruilen. Is het niet alleen maar een midlife crisis die vanzelf weer over gaat?

Beter laat dan nooit, is een bekend gezegde. Toch komt er een moment dat het echt te laat is. Dus.... wat zullen we doen?