Ja, daar word ik héél erg moe van. Maar inmiddels ben ik iets minder moe, want als de angst weer m'n maag en borstkas binnenkruipt, vraag ik me af:
Wat is het ergste dat er kan gebeuren?
M'n geliefde verliezen aan de dood. En dat staat natuurlijk totaal niet in verhouding tot fouten maken, dom doen, niet aardig gevonden worden of iets vergeten.
Als je erover nadenkt, schaam je je bijna. Waar maak je je druk om zeg!
Maar dat moet je jezelf dus niet al te zeer kwalijk nemen. Want er zijn 'sociale domeinen' waar je hersens net zo heftig op reageren als ging het om zaken van leven of dood.
Wanneer is het terecht bang en wanneer niet? Nogal belangrijk bij grote kwesties als een huis kopen, van baan veranderen of voor jezelf beginnen.
Voordat je het weet, heb je een slecht 'gut feeling'.
Niet omdat je het écht beter niet kunt doen, maar omdat je 'lizard brain' het oorverdovend hard uitschreeuwt: Hou alles bij het oude! Het is toch goed zo?! Niet doen! Gevaarlijk! Neeee, verandering!!
Ga eens in gesprek met je reptiel.
Dat is niet zweverig bedoeld. Veel mensen vechten er namelijk tegen, waardoor het gegil alleen maar harder wordt. Je kunt er ook naar luisteren, je angst erkennen en bedanken voor het signaleren.
Vervolgens laat je ook de andere 'delen' van jezelf aan het woord.
Jouw ambitieuze deel. Dat zorgzame stukje. Het familiegeluid. Wat dan ook. Maar balanceer het uit. Geef tegenwicht.
Ga niet een potje knokken. Dat verlies je altijd.
Want je 'lizard brain' verlamt binnen no-time de rest van je hersenen met van die fijne 'angst hormonen'. Als je daar eenmaal flink inzit, nou, berg je dan maar. Dan kun je het beter even laten rusten.
Wat zijn jouw tactieken om met je angsten om te gaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten