Bang? Hoezo? Waarvoor? Gezonde spanning heet dat!

Bang zijn, hoort bij het leven. Angst hoeft lang niet altijd overwonnen te worden. Soms kun je er maar beter naar luisteren en iets uit de weg gaan. Maar daar gaat deze blog niet over. Ik zit na te denken over nep-angst. Geen actie ondernemen omdat je zogenaamd ergens bang voor bent. Dat klinkt net even anders dan 'ik heb er geen zin in' of 'het lukt toch niet'.

• Het lijkt me zo gaaf, zelfstandig ondernemen, maar ja, ik heb veel verplichtingen en dan biedt een vaste baan toch meer zekerheid.
• Wat zou ik graag weer regelmatig zwemmen, maar ja, inmiddels ben ik op een leeftijd dat ik die dikke kont en slappe benen echt niet meer kan vertonen.
• Zelf bloggen, is al lang een droom, maar ja, waar haal ik inspiratie vandaan, laat staan tijd?
• Enzovoorts.

De strekking is duidelijk.

Je zegt iets belangrijk te vinden, maar je gedraagt je er niet naar. Niet zo verwonderlijk. Iets zeggen of vinden, kost nauwelijks moeite. Ernaar handelen, is een heel ander verhaal. En dat weten we heus wel.

Als je dat eigenlijk wel prima vindt: vooral zo laten. Maar je zult met een reden getriggerd zijn door de titel en het begin van deze blog, vermoed ik, dus: laten we beginnen bij het begin.

Iets wat lekker makkelijk te bereiken is, zet je juist níet in beweging.

Klinkt paradoxaal, maar de lat te laag leggen, is een sluwe manier om iets te laten zoals het is. Zoveel maakt het toch niet uit. Comfortzone is comfortzone. De status quo handhaaf je het best door niets anders te doen. Dus.

Als het je niet tenminste een beetje bang maakt, dan is het niks nieuws.

Gezonde spanning heet niet voor niets gezonde spanning. Luister naar die dartele vlinders in je buik. Het is een kristalheldere aanwijzing: dit vind je spannend én leuk. Daar begint 'het'.

Zorg dat het zo concreet mogelijk wordt.

Prachtig, die mooie 'ansichtkaart' van waar je naartoe wilt. Spanning. Vlinders. Hee, voelt goed! En nu? Slik. Of beter: verslik je niet.

Idealen zijn niet bedoeld voor exacte uitvoering. Anders zouden we ze 'plannen' noemen.

Idealen geven energie en hoop. Als ze je frustreren, zijn het geen idealen, maar onhaalbare eisen. Je belandt niet zomaar van de huidige in een ideale situatie. Dat willen, is jezelf ontslaan van het ondernemen van actie, want zoiets is bij voorbaat kansloos.

Maak het zo klein mogelijk: wat is een concrete, cruciale actie waar je morgen mee kunt beginnen?

Daar begin je morgen dan ook mee. En alléén daarmee. Alle focus op die eerste stap. Vraag even niet meer van jezelf. In het begin van een verandering, iets nieuws proberen, ben je uiterst vatbaar voor de verleidingskunsten van Mr of Mrs Comfortzone.

Die kleine, maar oh zo belangrijke stappen, zien, zetten en daarop voortbouwen, heeft enorme consequenties. 

Het welbekende sneeuwbaleffect treedt in werking. Als je idealen sterk en bemoedigend genoeg zijn, laat je je niet afschrikken door dat aanvankelijk kleine formaat sneeuwbal. En waardeer je hoe hij langzaamaan steeds groter wordt.

Warempel: je bent aan de rol!

Zo zie je maar. :-) Weet welke kant je op wilt, maak de eerste stappen zo klein mogelijk en zorg dat je die stappen makkelijk kunt zetten. Dan kom je nog eens ergens!

Een simpel voorbeeld ter illustratie en als beeldspraak:

Je wilt afvallen. Je kwelt jezelf met wat je allemaal fout doet. Je eet te veel. Beweegt te weinig. Je bent gemakzuchtig. Stop! Zo denken, jaagt je alleen maar angst aan. Dat kun je toch nooit overwinnen?!

Wees niet zo veeleisend (wat eigenlijk een excuus is om niet in actie te komen) en ga uit van wat je wél kan doen. Hoe kun je een klein en motiverend begin maken vanuit een inspirerend ideaalbeeld?

• Op de 'ansichtkaart' zie je een slankere versie van jezelf die weer in die ene broek past. Stel je voor.... 
• De eerste concrete stap die goed te overzien is (en daardoor sneller tot daadwerkelijke uitvoering aanzet): de wekelijkse kleine boodschappen op de fiets doen in plaats van met de auto.
• Maak het uitvoeren van die beslissing zo makkelijk mogelijk door je fiets niet achterin de schuur te laten staan, half verstopt achter allerlei ander spul. Zet 'm vooraan. Klaar voor het grijpen.

En meer dan die fietstochtjes doe je de komende weken niet. Grote kans dat je jezelf verrast en na enige tijd ontdekt dat je niet één keer, maar een paar keer per week op de fiets stapt. En passant ben je nog een kilo afgevallen ook. Kom maar op met de volgende stap!

Of je die 'ansichtkaart' ooit daadwerkelijk naar jezelf kunt sturen, doet er eigenlijk niet toe. 

Het is een ideaal, een richting. Na verloop van tijd kom je er misschien achter dat die ene broek eigenlijk helemaal niet zo leuk is. Komt er iets anders voor in de plaats wat beter past bij hoe je je dan voelt. Je kent die bekende uitspraak wel: het gaat om de reis, niet om de bestemming.

Hoe dan ook: het gaat erom dat je de smaak van succes proeft. En dat smaakt naar meer. Altijd.