donderdag 19 december 2013

Je krijgt vaker zekerheidsadvies dan lefstimulans....

blog-Sonja van VurenDe zonnestralen dwarrelen door de flarden mist die boven de rivier hangen. Geluid van de snelweg klinkt gedempt in de verte. Terwijl ik langs de waterbushalte loop, rent een kleine jongen enthousiast de kade op. "Voorzichtig! Straks val je nog!" roept zijn moeder van achter de kinderwagen. Het jochie kijkt naar haar om en.... struikelt prompt over z'n eigen beentjes.

Zou hij ook gevallen zijn als z'n moeder niets geroepen had?


Vermoedelijk niet. Stel je voor dat hij in stilzwijgen veilig boven was aangekomen en ze had gezegd, "Wat heb jij sterke benen zeg!" - dan word je toch anders 'geprogrammeerd'. Angstkreten voeren echter de boventoon. Tenminste, dat valt me op tijdens wandelingen, op visite, in supermarkten en winkels.

Het deed me denken aan hoe we ons in z'n algemeenheid tot de wereld verhouden. Van kleins af aan hoor je dat je vooral voorzichtig moet zijn. Procedures zijn erop gericht om wat als 'fout' gezien wordt, zoveel mogelijk te voorkomen. Je krijgt vaker zekerheidsadvies dan lefstimulans.

Zo ga je ongemerkt minder uitproberen en meer vermijden.


Want je zou zomaar kunnen struikelen. En wie heeft er nou zin in bulten, schrammen en pijn? Niemand. Uiteraard. Dat je daardoor misschien een homerun mist, neem je voor lief. We kunnen ons de ellende van mislukken nou eenmaal beter voorstellen dan succes.

Maar dan ineens ben je dat afwachtende zat. Gelukkig maar, want zo ben ik dan tóch in beweging gekomen. Dit jaar was dus lekker beweeglijk en dat heeft bruikbare inzichten opgeleverd waar ik wat mee kan en doe:


Wat voor jaar heb jij achter de rug? 


Wat vond je moeilijk en waar ben je heel blij van geworden? Wat neem je met plezier mee naar 2014 en wat laat je maar wat graag achter in 2013? Ik lees en deel graag jullie eindejaar verhalen - laat een reactie achter en/of een link naar jouw blog daarover. Ben benieuwd!

6 opmerkingen:

  1. Mooi blog, Sonja. Herkenbaar ook. Ik heb een aanloop nodig gehad om voor mezelf te beginnen (2006). Ik gaf net als jij een vaste baan op binnen een organisatie waar ze blij met me waren. Maar ik wilde meer vrijheid en voor mezelf beginnen. Nu alweer bijna 8 jaar later weet ik nog steeds: dit past me helemaal :-)
    Ik vond het moeilijk in 2013 sommige contacten te laten voor wat ze waren: vrienden die eerst dichtbij waren maar waarvan je nu constateert: we zijn andere wegen ingeslagen. Maar waarmee je onder het mom van nostalgie toch nog contact houdt. Dat wilde ik niet meer. Dus dat laat ik achter in 2013.
    2013 was een goed en mooi jaar voor me. Mijn bedrijf loopt nog steeds goed en ook 2014 ziet er goed uit. In 2013 heb ik een paar grenzen verlegd: meer zichtbaar geworden, een paar nieuwe dingen uitgeprobeerd. Best spannend maar ook leuk om te doen. De dingen die achteraf minder goed uitpakten, doe ik niet meer. Ik heb ook afscheid genomen van een paar klanten die ik ontgroeid was.
    Daarnaast maakte ik een paar mooie reizen. En die reislust neem ik mee naar 2014. Ik wens jou al vast een heel mooi jaar!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor je verhaal, Nicole. Jij hebt ook een paar duidelijke keuzes gemaakt, lees ik. Het is mooi om vrij en onafhankelijk zijn, maar het is wel iets wat je bewust moet bewaken. En dan u op naar een zowel letterlijk als figuurlijk reislustig 2014! :-)

      Verwijderen
  2. Mooi.
    Klopt, angst regeert.
    Ik heb nog steeds angst, maar hij mag van mij niet meer de weg wijzen.
    Ik heb mijn baan dit jaar opgezegd. Ik sta in het theater. Ik ben er nog lang niet, dus ik ben soms helemaal ondersteboven van de angst, en zulke momenten zijn niet leuk.
    toch ben ik blij, dat ik het gedaan heb.
    Allerbelangrijkste: ik doe waar ik van droom.
    http://jacobjanvoerman.nl/het-is-volbracht/

    BeantwoordenVerwijderen
  3. De balans over 2013 heb ik nog niet opgemaakt, maar voor 2014 staat 'lefstimulans' hoog op mijn lijstje.
    Een mooi woord als tegenhanger van de angst.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. En daar kunnen we dan weer over bloggen, Marrie, over al die lefstimuli.... ;-)

      Verwijderen