Kwetsbaarheid verdient het om gekoesterd te worden

Je wordt zzp'er. Je begint een bedrijf. Spannend. Je hebt er zin in! Ondertussen zegt je omgeving: "Wacht maar af, je wordt sneller bedonderd dan je denkt." en "Ik zou maar vast een héle dikke huid aanleggen." en "Ha! Dat gaat nooit lukken, wat jij wilt. Je bent gek dat je het probeert."

Weet je wat me opvalt? Dat de mensen die dit zeggen een ernstige ongemak-allergie hebben. 

Of moet ik zeggen, ernstig gemakzuchtig zijn? En daar komt nog iets bij: ergens met hart en ziel voor gaan, betekent per definitie dat je kwetsbaar bent.

Kwetsbaarheid staat voor velen gelijk aan zwakte.

Wat is zwak?

• Dat je gevoelig bent en reacties van andere mensen je raken? 
• Dat je saboterende kritiek weet te scheiden van constructief advies? 
• Dat je op je bek durft te gaan en net zo hard weer overeind krabbelt? 
• Dat je negatieve ervaringen ervan weerhoudt een muur van wantrouwen om je heen te bouwen?

Natuurlijk word je gekwetst. Uiteraard voel je de pijn. 

Maar je verlangen om iets te bereiken, is sterker dan het gevoel van ongemak. Terwijl je doorzet en volhoudt, wordt je huid vanzelf dikker.

Omdat je je realiseert dat je met iets bezig bent wat er werkelijk toe doet. In tegenstelling tot gemakzuchtige klagers die geen enkele actie ondernemen.

Je verstoppen achter cynisme, beschermt je tegen een hoop ongemak. Maar het zorgt er ook voor dat je niet écht kunt leven.

Gevoeligheid is een waardevolle eigenschap. Doe jezelf geen geweld aan: leer het niet af. Nooit.