En dat heeft haar veel ellende opgeleverd. Jaloerse seksegenoten maakten haar het leven zuur.
Ze is er dan ook verheugd over dat ze inmiddels 41 is, want ouderdom brengt middelmaat, onopvallendheid. Nu zullen ze haar eindelijk accepteren voor wie ze werkelijk is!
Met gemengde gevoelens en stijgende verbazing las ik de ene alinea na de andere over alle ellende die haar schoonheid met zich meebracht.
Onwillekeurig moest ik meteen denken aan al die mensen met een enorme wijnvlek in hun gezicht. Of acne die hardnekkig aanhoudt, al ben je inmiddels in de 30. Maar ook aan gehandicapten, bejaarden, doofstommen, lelijkerds. Enzovoorts, enzoverder.
Er zijn namelijk nogal wat mensen die lijden onder een buitenkant waarop ze keihard beoordeeld en weggezet worden.
Vanuit de biologie bezien niet zo vreemd. Schoonheid (symmetrie, frisse ogen en huid, mooi figuur) duidt op goede genen en gezondheid. Dat vraagt om voortplanting! In tegenstelling tot iemand die bijvoorbeeld onder de uitslag zit. Gatver! Die zal ook wel niet veel moois te zeggen hebben....
Wij leven echter in een zogenaamd geciviliseerde samenleving die betoogt dat het niet om de buitenkant gaat, maar om wie je bent. Helaas. Hier spreekt die 5% bewustzijn die ons menige illusie oplevert.
Hoe komt het toch dat in de kunst, tijdschriften, op televisie en billboards nooit 'gewone' mensen staan?
Dat is echt niet de schuld van 'de schoonheidsindustrie' hoor. Als wij het écht willen, zetten ze 'ons' daar heus wel neer. Als ze maar verkopen. Hoe maakt ze niet uit. Maar wij kijken zelf ook liever naar schoonheid. Al weten we dat er wat af gephotoshopt wordt, ons onbewuste (die overige 95%) reageert instinctief.
Net zo goed als dat we instinctief afwerend reageren op lelijkheid. Of zelfs walging voelen als het wel heel erg is.... Je zal maar onderwerp van dergelijke walging zijn....
Hoe je eruit ziet, bepaalt je leven. Want hoe mensen op jou reageren, heeft enorme invloed op hoe je over jezelf denkt en wat je doet, waar je voor kiest.
Het maakt niet uit hoeveel 'zelfontdekkingscursussen' je er tegenaan gooit, hoeveel zelfhulpboeken je leest en of je je lam mediteert. Want die schoonheid gaat niet weg. Maar die wijnvlek midden op je gezicht ook niet. Of al die littekens van al die puisten uit je fijne jeugd, toen je zo vreselijk gepest en in elkaar geslagen werd.
We leven in een tijd die je wijsmaakt dat je jezelf kunt creëren. Jezelf opnieuw uitvinden. Als je het maar wilt. En als het niet lukt, wil je het blijkbaar niet écht. Vreselijk. Dan ben je niet alleen lelijk of stom of allebei, maar ook nog eens een loser.
Vroeger werd je geboren als dubbeltje en was het logisch dat je dat bleef.
Maar nu moet iedereen een kwartje worden. En ligt het aan jou als dat niet lukt. Je laat je toch niet tegenhouden door een wijnvlek! Of een chronische ziekte! Of je verpletterende schoonheid! Wat dan ook!
F*ck it and make it!
Waarom f*ckt iedereen zich dan niet suf? Waarom lopen er niet overal Einsteins en Samantha's rond? Wie wil er nou niet een beter leven? Iedereen toch? Wat is er aan de hand??
Het is die waardeloze 5% die denkt dat ze heer en meester is. Omdat het ons bewustzijn geeft, hebben we de illusie heerschappij te hebben over het leven. Ondanks dat we dagelijks het tegendeel ervaren. We leven in een tijd van niet-accepteren en lijden daardoor wat af.
Waar je wél invloed op hebt, is hoe je met 'de dingen' omgaat.
Verlangens en emoties wortelen in je onbewuste, maar je kunt ervoor kiezen iets niet te doen, niet te willen, niet te zeggen. Je hebt de vrijheid van 'niet-willen'. Dat is waar je die 5% perfect voor kunt inzetten.
Je wilt iemand niet wegzetten als 'dom', alleen maar omdat ze ontzettend mooi is. Al is je eerste, primitieve reactie jaloezie.
Vanuit de biologie gezien wederom niet vreemd. Want toen we nog in de grotten leefden, was zo iemand een serieuze concurrent die jouw man kon inpikken. En zonder man, geen eten en geen bescherming.
Ik heb het over de oertijd he. Maar al leven we nu in de zogenaamd moderne tijd, onze hersenen functioneren nog net als toen. Of we dat nou willen of niet. Je hebt geen 'willen' vrijheid.
Angst is onze grootste drijfveer.
Daar kan geen oeverloos geredeneer tegenop. Zeker niet als je middenin die emotie zit. Alle logica vliegt linea recta het raam uit. Maar goed ook, want als je aangevallen wordt, moet je snel handelen. Dan ga je niet eerst uitgebreid delibereren. (Ik heb het weer over die oertijd.)
De pest is dat dit overlevingssysteem ook in werking treedt als je dénkt dat je aangevallen wordt. Daarnaast vallen we elkaar in de huidige tijd ook heel anders aan. Er komt in onze contreien geen pijl en boog meer aan te pas.
Dwaal ik af? Terug naar het begin dan. Voor mij is schoonheid, in al haar facetten, iets om je ogen aan te laven en troost in te vinden. Ik hoef niet teleurgesteld in de spiegel te kijken, maar kan om mij heen zien en ervaren. Mooie bomen en kleuren, prachtige mensen en dieren, gave gebouwen, ontroerende geluiden, intense smaken, heerlijke boeken, intrigerende verhalen....
Mijn lichaam en hoe het tot op heden is, geeft mij alle gelegenheid om dit allemaal te absorberen. Ik kies ervoor om daarvan te genieten.
En dan heb ik vele jaren terug ook nog echte liefde gevonden. De ultieme schoonheid. Die zit niet in jou besloten, maar bestaat uit de wisselwerking met de ander, die stroomt als een rivier. Over en weer. Heen en weer.
Het is niet alsof je vaart op een rivier vol levenskracht, samen bén je die rivier. Een rivier die er altijd is. Maar je hoort haar wel óf niet. Soms zie je haar alleen en lijkt het een nietszeggend stroompje. Totdat je accepteert, stopt met veroordelen en jezelf (en anderen!) niet alleen toestaat fouten te maken, maar ook te genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten